Nadal : biografie van een fenomeen

In Nadal beschrijven Jaume Pujol-Galceran en Manel Serras het leven van een van de beste tennissers aller tijden. Het was Rafael Nadal die de hegemonie van Roger Federer wist te breken en keer op keer de Zwitser wist te verslaan. Op gravel was en is Nadal zelfs schier onverslaanbaar, waardoor winst op Roland Garros bijna een jaarlijkse traditie is geworden. Deze biografie dateert uit 2009 en dat merk je ook wel wat, want de hegemonie van Nadal is ondertussen zelf al gepasseerd. Novak Djokovic wist de Spanjaard al van de nummer één positie te stoten en ook Andy Murray wist al enkele mooie toernooien te winnen de laatste jaren, waardoor Nadal niet langer de enige is die Federer van het voorplan heeft gespeeld. En dat is meteen ook de grootste kritiek op dit boek, simpelweg omdat je bijna nooit een biografie kan maken van een sporter voor hij in een fase van zijn leven is gekomen waar je de waarde van zijn prestaties kan inschatten.
Nadal is een momentopname, een kroniek van een fenomenaal jaar 2008 (winst in Wimbledon, Rolland Garros, Olympisch Goud en het bereiken van de eerste plaats op de wereldranglijst) met daaraan gekoppeld meteen de kroniek van een topcarrière. En ja, de carrière van de Spanjaard is groots, maar het is veel te vroeg om dat naar waarde te kunnen schatten via een biografie. Dat gezegd zijnde hebben de auteurs wel hun uiterste best gedaan om van de biografie een leuk, zinvol werk te maken. Dat elk hoofdstuk wordt ingeleid met een quote van iemand anders – ook Federer zelf passeert de revue – zorgt voor een dynamiek die de leesbaarheid zeker bevordert. De keuze van de hoofdstukken zijn voor mensen die de carrière van Nadal kennen logisch en zullen diverse belletjes doen rinkelen. Het is ook heel interessant dat er aan het einde van het werk een overzicht zit van alle belangrijke resultaten uit de carrière van de Spaanse tennisser, waardoor je, tot 2008, een goed overzicht hebt van de resultaten van Nadal. Je wordt op zich wel meegezogen in het verhaal van de tennisser Nadal, al lees je dan misschien weer te weinig over de mens Rafael. Dat hij hard heeft getraind om tot deze resultaten te komen, is logisch, maar we komen weinig te weten over de manier waarop Nadal zelf omging met al die trainingen. De kleine kantjes lijken wat weggelaten en zorgen zo voor een goed overzichtswerk, maar niet echt voor een werk dat in de diepte gaat. Een gemiste kans dus. [Aernout Van Lindt]