Bono 50

Bart Steenhaut is een muzikale globetrotter. Al meer dan 22 jaar volgt hij de nationale en internationale muziekscene voor de Vlaamse kwaliteitskrant De Morgen. Met meer dan 1500 afgenomen interviews en tienduizend concerten op zijn palmares is deze journalist dan ook een wandelende bibliotheek. Zijn literaire ambities reiken echter verder dan vergankelijke stukjes in een dagblad. Nadat zijn trommelvliezen ooit het nummer ‘I Will Follow’ oppikten, raakte Steenhaut, zoals zovelen, in de ban van een Ierse rockgroep waarvan het boegbeeld een bijzonder charismatische zanger bleek: U2.Alles begint in de keuken van drummer Larry Mullen Jr. Vier jonge snaken hebben grote dromen die ze ook willen verwezenlijken. Met vallen en opstaan bereiken ze het podium dat ze verdienen. In het geval van U2 betekent dit dat de hele wereld zich laat opzwepen door hun sound en de waarachtige volksmenner die Bono heet.
De wedergeboorte van U2 is de constante in deze biografie. Als groep lijken de Ieren constant in ontwikkeling: zowat iedere nieuwe plaat heeft een andere muzikale insteek, iets wat typerend is voor de mentaliteit van deze entertainers. De grote ommezwaai kwam er natuurlijk met Achtung Baby, waarmee de band een meer ludieke façade tevoorschijn toverde. Steenhaut belicht het ontstaan van de verschillende platen op anekdotische wijze. Voor zijn onderwerp dook hij in de archieven van magazines zoals Der Spiegel, Mojo en Rolling Stone, van befaamde kranten en websites en diverse boeken. Aangevuld met zijn eigen interviews beschikte de Vlaming dan ook over een enorme hoeveelheid informatie.
Steenhaut rijgt zijn data aaneen tot een vermakelijk geheel. De vloeiende en aangename pen van deze geoefende schrijver zorgt dat het verhaal nergens stokt. Helaas schraapt hij vooral aan de oppervlakte. De misleidende titel dekt de lading niet helemaal: het grootste deel van dit boek beslaat de muzikale wedloop van U2, terwijl het interessante mysterie van Bono's persoontje niet ontrafeld wordt. Het meest opzienbarend blijft de passage waarin Bono, Larry en The Edge zich laten inpalmen door een religieuze sekte, en de trein bijna ontspoort nog voor hij vertrekt.
Het is maar de vraag of de echte fan nog verrast kan worden met de opgesomde trivia over zijn of haar lievelingsband. De echte believers hoef je immers niets meer wijs te maken. De grote lijnen van het succesverhaal zijn voor hen dan ook ruimschoots bekend. De afwezigheid van smeuïge strapatsen blijft echter opvallend. U2 sloopt geen hotelkamers maar schopt de mensheid liever een geweten. Noem het gerust rock-’n-roll die zich afspeelt in een andere dimensie. [Jochem Geelen]