Taart voor mama!

Hukkel Konijn is door het dolle heen! Mama komt weer naar huis na een lange reis. Hukkel heeft haar heel erg gemist en wil haar nu verrassen met een lekkere worteltaart. Maar zo makkelijk gaat dat niet. Hukkel heeft fijne ideetjes, maar aan de uitwerking ervan schort wel wat. Papa gebruikt wel eens een zaag om grote dingen klein te maken, weet Hukkel. Zou dat voor wortels ook lukken? Gelukkig komt papa helpen en kan het feestmaal net op tijd gered worden.
Het popje van Hukkel doet dapper mee, echoot en spiegelt elke actie van Hukkel, zoals knuffels in het echt ook horen te doen. Samen met het missen van een ouder en de frustratie wanneer de uitwerking van een idee anders uitdraait dan verhoopt, is dat voor veel kleuters erg herkenbaar. Het verhaal zelf is aan de magere kant. De eenvoudige, veelal beschrijvende tekst voegt niet veel toe aan de illustraties en is zo soms overbodig. '"Ik heb je heel erg gemist," roept Hukkel. "Kijk, een wortelfeest. Helemaal voor jou!" In mama's ogen gaan sterretjes aan. "Hukkel", fluistert ze in Hukkels oor, "Jij bent mijn liefste schat."' De tekstherhalingen die in het middendeel voor structuur zouden moeten zorgen, klinken gezocht. Soms is de logica zoek: welke kleuter maakt een taart door ingrediënten aan elkaar te binden? Het komt natuurlijk goed uit om er nadien wortelslingers van te maken. 'Hij bindt en draait en knoopt, maar... oei dit lijkt helemaal niet op een taart.' Een bladzijde verder: 'Hukkel zaagt en past en stapelt, maar... Pffft. Het is nog steeds geen taart.' 'Hukkel klopt en mept en slaat, maar... bah dit is geen taart. Dit is een zootje!'
Veerle Derave is duidelijk meer in haar element in de illustraties, waar ze trefzeker verschillende collage- en verftechnieken combineert. Kleurvlakken in gedempte herfsttinten tegen een wel erg witte achtergrond suggereren de belangrijkste elementen in de ruimte. In de slaapkamer van Hukkel volstaan een raam en een bed. Het tuinhuis wordt herleid tot een deur en een werktafel. Uit de waaierende traptreden in de hal spreekt een hele dynamiek. Inspiratie voor de invulling van de vlakken haalde Derave duidelijk uit textielprints. Ze heeft veel aandacht voor de structuur van materialen en dat is grafisch interessant. De figuren zelf zijn vrij schematisch uitgewerkt, als waren ze papieren aankleedpopjes. Een warmere inkleuring van de achtergrond was de integratie van alle elementen in de illustraties zeker ten goede gekomen.
Op de schutbladen vooraan zijn de verschillende groeistadia van de wortels in de groentetuin van de familie konijn te zien. Achteraan staan enkele erg summiere kook- en knutseltips voor een eigen wortelfeest. Net als Hukkel hebben Veerle Derave en haar uitgever goede intenties, maar aan de uitwerking schort nog wat. Om voor te lezen vanaf drie jaar. [Sofie Müsing]