Het levende boek

De plot van De kleine Odessa kort samenvatten is, geloof me, een hele opgave, maar hier toch een bescheiden poging: de 11-jarige Odessa is een eenzaam, maar levenslustig meisje dat niet op haar mondje is gevallen. Ze heeft een slechte band met haar overbeschermende moeder en weet niet wie haar vader is, maar in haar fantasie is ze ervan overtuigd dat hij een avontuurlijke held is, die haar op een dag zal meenemen. Stiekem loopt ze 's nachts over de daken van de huizen. Op een van haar nachtelijke uitjes vindt ze een bijzonder, lichtgevend boek en is ze getuige van de ontvoering van haar eigen moeder door vreemde wezens. Vanaf dan verandert alles voor Odessa. Met de hulp van Lode A., een "Serinus Canaris" of kanarievogel (noem hem geen mus!), komt ze in Scribopolis terecht, een verborgen stad waar de grootste schrijvers uit de geschiedenis wonen en waar personages en voorwerpen uit boeken tot leven komen met behulp van speciaal poeder. De stad wordt echter bedreigd door een afvallige schrijver die Boekus wil bemachtigen, een bijzonder boek dat alles laat uitkomen wat er in geschreven wordt. De tijd dringt voor de inwoners van Scribopolis. De zoektocht van Odessa naar haar ontvoerde moeder en onbekende vader sleurt haar mee in een onwaarschijnlijk avontuur in een onbekende wereld, waar ze met vallen en opstaan leert over het leven en antwoord krijgt op haar vragen.
Jonge lezers zullen veel plezier beleven aan dit spannend avonturenverhaal met een enorme vaart. Maar het boek is meer dan dat: het is bovenal een intertekstueel netwerk van jewelste. De verwijzingen naar grootse schrijvers, legendarische personages, mythologische figuren en bekende boeken en films, zijn ontelbaar. Meer ervaren lezers vinden in de vaak subtiele verwijzingen een enorme meerwaarde in het boek, dat filosofische levensvragen niet uit de weg gaat. Bovendien gaan het avontuur en de vaart in het verhaal nooit ten koste van de aandacht voor Odessa's personage, haar vragen en gevoelens. Lode A., haar sigaren rokende, onbevreesde sidekick, zorgt voornamelijk voor humor in het verhaal. Hij geeft graag ongevraagd commentaar op de situatie, zoals bij de droeve Orpheus, die nog dagelijks tevergeefs pogingen onderneemt om het standbeeld van zijn geliefde Eurydice tot leven te zingen: "Kop op krullenbol [...]. Bekijk het van de zonnige kant. Ze is mooi en zwijgt. Waar vind je nog zo'n vrouw?" Achteraan het boek is een lijst opgenomen van alle dramatis personae, waar de lezer meer informatie krijgt over de personages uit het boek en bovendien te weten komt wie echt bestaan heeft of een bekend personage uit een ander boek is, en wie aan de fantasie van de auteur is ontsproten.
Dit boek is een enorm ambitieus, maar zeer geslaagd debuut. De auteur zegt in 'Schrijven Magazine' (2009, nr. 5) over zijn dochter, die hij observeerde tijdens het lezen: "Ze las zoals ze nog nooit gelezen had, in één ruk honderdtachtig bladzijden. 's Avonds moest ik het haar uit handen rukken om haar in bed te krijgen. Toen dacht ik: dit is best goed. Dat was een mooie ervaring". Beter kan ik mijn eigen leeservaring niet samenvatten. [Tine Verachten]