Trigger

Ellen Roth en haar verloofde Chris werken als arts in de afdeling psychiatrie in de Boskliniek. Wanneer Chris voor een snoepreisje naar Australië vertrekt, draagt hij zijn patiënten voor enkele weken aan Ellen over. Onder hen bevindt zich een BIG ? hun jargon voor een 'bijzonder interessant geval'. Het gaat om een onbekende patiënte met sporen van mishandeling die terughoudend reageert op pogingen tot contact. Als voorlopige diagnose stelt Ellen posttraumatische stressstoornis. De vrouw is doodsbang voor de Zwarte Man ('als hij komt dan rennen we weg. Maar je kunt niet voor hem weglopen. Hij is te slim.'), die een figuur uit een oud Duits kinderrijmpje blijkt te zijn. Waarschijnlijk is de vrouw uit angst in haar eigen kindertijd gevlucht, een tijd waarin ze nog mocht laten zien dat ze kwetsbaar en bang was. Ellen trekt zich het lot van de vrouw aan, hoewel ze weet dat ze de nodige emotionele afstand in acht moet nemen, maar soms is het niet zo makkelijk om professionaliteit en medelijden van elkaar te scheiden. Na enkele dagen verdwijnt de patiënte spoorloos ? niemand heeft haar gezien. Totdat de Zwarte Man Ellen opbelt en haar een dodelijk raadsel geeft met als inzet het leven van de onbekende vrouw. Ellen moest meespelen. Een andere mogelijkheid zag ze niet om zijn ware identiteit te kunnen achterhalen. En die had ze nodig, alleen al om zichzelf te beschermen. Waarschijnlijk gaat het om iemand uit haar omgeving die weet waar ze gaat joggen en waar ze woont. Bovendien kent hij het nummer van haar gsm, en weet hij hoe gehecht ze is aan haar kater Sigmund en hoe erg ze het vindt om de controle te verliezen. Is er een verband met een voormalige patiënt? Uiteindelijk krijgt Ellen steun van een collega die stiekem verliefd op haar is. Zullen zij de onbekende vrouw op tijd uit de handen van haar belager kunnen redden?

Trigger is het debuut van taaldocent Wulf Dorn, die psychiatrische patiënten behandelt met taaltherapieën. Het triggereffect waarnaar de titel verwijst, is een activeringsprikkel die de beschermende sluier kan optillen waarin een persoon met posttraumatische stress zich heeft gehuld als bescherming. Het eerste deel van het boek, dat drie vierde van het verhaal beslaat, is bijzonder spannend, maar in het laatste deel zakt het geheel als een pudding in elkaar. Dorn weet dan wel waarover hij schrijft, hij wil zijn wetenschappelijke kennis ook te veel etaleren. [Myriam Bellens]