Dromen zijn bedrog

Dromen zijn bedrog, zelfs in Antwerpen, in dit boek ‘het Gaza aan de stroom’. Stan Lauryssens begon als verslaggever, maar begreep al vrij vlug dat daarmee niet het grote geld te verdienen was. Dus ging hij gronden, diamanten en schilderijen verkopen voor een beleggingsfirma die aasde op zwart geld van de nijvere Vlaamse middenstanders. Klein detail: de gronden in Florida bestonden niet, de diamant was nep en het kunstwerk vals. Na een kort verblijf in de gevangenis, vluchtte hij naar Spanje en werd de buur van Dali. Rijk aan ervaringen met politie en gerecht besloot hij, na doorgedreven studie in enkele gevangenissen, om misdaadromans te schrijven. Tussendoor schreef hij ook nog een goed gedocumenteerde Dali roddelbiografie. Maar de, toch wel onverwacht ook door De Morgen en De Standaard, geprezen auteur is dus vooral bekend om zijn misdaadromans met de speurders van de Antwerpse moordbrigade.
Uit Dromen zijn bedrog blijkt nogmaals wat een onsympathiek bont allegaartje de Cel Agressie bevolkt. Commissaris Sofie, een ‘trigger happy flikske’ op cowboylaarsjes, is oversekst en heeft na tien jaar dienst al duidelijk last van een burn-out. Ze is altijd, zelfs tijdens een huiszoeking, in voor een vluggertje met een van haar inspecteurs op het toilet. De jonge commissaris is dan nog de normaalste van het stel racisten en viezeriken dat voor haar werkt in het oude gerechtsgebouw op de Britse lei. Het soort grappen dat ze over moslims maken, hoor je alleen nog in de lokalen van het Antwerpse Vlaams Belang die de ‘kameeldrijvers in BMW’s zien rondrijden in Borgerokko’. Het boek dat leest als een waarschuwing tegen de allochtonen en in het bijzonder de moslims die allemaal slapende jihadisten zijn, is gefundenes Fressen voor de aanhangers van die enge partij. Al zal Lauryssens toch ook een enkele zwarte wenkbrauw doen fronsen: ‘Welk verschil is er tussen een jonge Vlaming die zeventig jaar geleden naar het oostfront trok om te sterven voor zijn ideaal en de jonge allochtoon uit de Seefhoek die terrorist wordt en bereid is om te sterven voor zijn geloof?’. Het is voor de auteur duidelijk dat alleen het slechtste van de geschiedenis zich herhaalt.
Politieke incorrectheid hoeft geen obstakel te zijn om een goed boek te schrijven, want Lauryssens heeft een vlotte pen, waarschijnlijk een erfenis van zijn vroegere beroepsactiviteiten. Het probleem is dat Dromen zijn bedrog een flinterdunne plot heeft met een jonge moslim die een imam een been afhakt en zo een spoor opent naar terroristische plannen in ons land. Allemaal erover, clichés over Marokkanen en de onleefbaarheid in Antwerpen, flauwe moppen, door en door racistisch en belerend. [Julien Schmit]