Wie heeft het licht uitgedaan?

In het gezin van Cédric leven drie generaties onder één dak. Conflicten blijven dan ook nooit lang uit. Maar zo hevig moeder en opa of opa en Cédric of opa en vader of wie dan ook verbaal met elkaar in het gevecht gaan, zo stevig zijn de coalities die gesmeed worden om een opponent weerwerk te bieden. De tegenstander van gisteren is de medestander van vandaag en vice versa. Met vetgedrukte letters volgestouwde tekstballonnen knallen dan van de bladzijde af. De familie heeft het hart op de tong, maar zoals dat meestal gaat: grote monden, kleine hartjes. Eens de bui over is, blijft geen wolkje achter.

Cédric verdedigt niet alleen thuis zijn stek. Buiten laat hij evenmin over zich heen walsen, al kunnen zijn oplossingen die hij bij probleemsituaties verzint, niet ieders goedkeuring wegdragen. Pronken met de sneeuwman van de padvinders en die nog ruïneren ook, eindigt in jagende scouts en een rennende Cédric.

Cédric is een plantrekker. Alleen in de liefde wil het maar niet lukken. Zijn adoratie voor Chen kent geen grenzen, maar hofmakerij is niet zijn grootste talent. Woeste zwanen, een net geverfde bank in het park, altijd dwarst er wel iets zijn liefdespad. Raadgevingen van vrienden wringt hij consequent de nek om. En wanneer hij daar bovenop nog met concurrentie krijgt af te rekenen in de figuur van Nico, die na een muziekconcert hand in hand met Chen het publiek groet, gaat Cédric helemaal door het lint.

Wie heeft het licht uitgedaan? is een onderhoudende strip. De gags lokken geen bulderlach uit, maar zijn charmant opgebouwde verhalen, bevolkt met sympathieke figuren voor wie het dagelijks leven bol staat van onvoorziene omstandigheden.

Cauvin haalt een goede middelmaat en Laudec laat vooral lichaamstaal en mimiek het werk doen.

'Cédric' is één van de weinige gagreeksen die ook gebundeld overeind blijven. [Werner Verrelst]