De griezelbus. 4

Sinds het begin van de jaren negentig verschijnen er regelmatig nieuwe delen van 'De griezelbus', een van de grootste succesreeksen van Paul van Loon. Dit vierde deel dateert al uit 1998, maar werd onlangs heruitgegeven in een twaalfde druk. Het moet gezegd: Van Loon slaagt er met dit boek écht in om lezers in de ban te houden. Zijn vlotte schrijfstijl, die de nodige humor en griezelelementen met elkaar mixt, is een perfecte basis voor lezers die zich graag willen laten onderdompelen in de ‘Andere Werkelijkheid’.
Net zoals de meeste delen in deze reeks is dit boek een raamvertelling. Het hoofdverhaal draait rond meester Jacques. Wanneer hij in het bezit komt van een handgeschreven exemplaar van ‘De griezelbus’ lijkt het wel of zijn geest wordt overgenomen door bijzondere krachten. Al snel blijkt Onnoval hierachter te zitten. Hij slaagt er via de meester in om al zijn leerlingen mee te nemen op reis in de griezelbus. Tijdens de reis stopt de bus op verschillende plaatsen, waar dan de meest eigenaardige verhalen worden verteld, die de omgeving doen leven. Als de leerlingen doorhebben dat hun meester toch wel erg is veranderd, heeft Onnoval al heel wat macht verzameld. Hij wil iedereen meenemen naar de AW, de ‘Andere Werkelijkheid’. Meester Jacques probeert met de hulp van enkele leerlingen hier tegenin te gaan, maar daarvoor moeten ze wel het einde van het verhaal herschrijven.
Op een heel ingenieuze manier vormt het hoofdverhaal van meester Jacques en zijn leerlingen een omlijsting voor een aantal andere verhalen die doorspekt zijn met angstaanjagende en bovennatuurlijke gebeurtenissen. Toch weet Van Loon de juiste dosering te vinden, waardoor het geheel nooit een extreme impact heeft op de lezer.
Een ander knap staaltje van zijn kunnen toont hij bij de overgang tussen het kaderverhaal en de ingebedde verhalen. Deze beginnen meteen in de actie, dus zonder al te veel inleiding. De lezer krijgt soms een plaats mee, maar de andere elementen blijven aanvankelijk bewust vaag. Doorheen de vertelling komt de lezer meer te weten over wat er precies aan de hand is. Een leuke vondst is het steeds terugkeren van een Fiat Zombie. Wanneer deze auto, als het ware een metafoor voor het kwade, ter sprake komt in de vertellingen, weet je dat er iets fout zal gaan. De verhalen hebben bovendien vaak open eindes. Dit maakt het voor de lezer des te boeiender en spannender.
De verhalen zijn op een eigentijdse manier geschreven en bevatten veel dialogen. Fantasie en werkelijkheid worden voortdurend met elkaar vermengd. Van Loon heeft een erg beeldende stijl, de verbeelding doet de rest. Doordat de spanning steeds tot op het laatste moment wordt vastgehouden, ontstaat er zeer veel vaart.
Het is aangeraden om eerst de andere boeken van 'De griezelbus' te lezen, maar het is geen absolute must. Een korte inleiding van slechts enkele regels zorgt ervoor dat de lezer zich zonder al te veel problemen kan inleven.
Illustraties zijn niet zo talrijk aanwezig. Al bij al is dit een geslaagd griezelboek. [Kristof Sas]