Mijn wereld
Peter Sagan
John Deering (Auteur)
15/01/2014
De ietwat extravagante winnaar van de Tour de France 2012, Bradley Wiggins, spreekt tot de verbeelding van iedere wielerliefhebber, jong en oud. Met de biografie Bradley Wiggins krijgt de lezer waar voor zijn geld. Op een intelligente manier verweeft John Deering het leven van Wiggins en zijn zege in de Tour 2012 tot een boeiend relaas en uiterst aangenaam leesvoer. Al moeten we er natuurlijk bij stellen dat ook heel wat aspecten van Wiggins’ leven en carrière voer zijn voor zowel discussie als bewondering. Al in het woord vooraf stelt oud-ploegleider Steven de Jongh, die met hem samenwerkte bij Sky Pro Cycling, dat Wiggins een ‘rare snuiter’ is. Hij kan zich heel goed ontspannen, maakt zich geliefd bij zijn collega’s door zijn vele imitaties, kan zich volledig laten gaan (heeft vaak moeite om van de drank af te blijven), maar eenmaal de knop omgedraaid en gefocust, kan niemand hem nog van zijn doel afhouden. Wiggins kan zichzelf heel wat druk opleggen, en kan dan ook zeer goed met die druk omgaan.
Het boek bestaat uit 21 hoofdstukken, evenveel als etappes in de Tour van 2012. In elk van die hoofdstukken krijgen we een gedetailleerd verslag van de etappe, met aandacht voor de hoofdrolspelers en natuurlijk de rol van Wiggins zelf die dag. Het eindigt steevast met de gemoedstoestand van de renner aan het einde van die etappe of die dag. Dan volgt typografisch een klein wielrennertje en wordt het hoofdstuk afgesloten met een hoofdstuk uit het leven van Wiggins. We leren hoe hij uit een toch wel moeilijke gezinssituatie is uitgegroeid tot een van de betere renners van zijn generatie. Het liep nochtans niet allemaal van een leien dakje. Toegegeven, het wielrennen zat hem in het bloed. Zijn vader was een gevierd zesdaagserenner, maar kende ook problemen met doping, drank en had een zeer explosief karakter. Toen Bradley twee jaar was, stond zijn moeder er alleen voor. Gelukkig kon ze rekenen op haar ouders die de kleine Bradley opvingen. Oorspronkelijk leek hij een voetballertje te zullen worden, maar toen hij in 1992 Chris Boardman het goud zag pakken op de Olympische Spelen in Barcelona, wilde hij opeens hetzelfde doen. Doorheen de etappes krijgen we de geschiedenis van het Britse wielrennen, waarbij Deering evengoed oog heeft voor de successen, zoals Wiggins’ WK bij de junioren in Kuala Lumpur of zijn bronzen medaille op de Spelen van Sydney, als voor de mislukkingen, zoals bijvoorbeeld het fiasco van de vegetarische ploeg Linda McCartney Cycling. Uiteraard worden de superlatieven niet geschuwd, met als eindpunt de overwinning in de Tour 2012. Als kers op de taart krijgen we nog een epiloog over Wiggins’ gouden medaille in de tijdrit op de Olympische Spelen van Londen 2012. De auteur sluit af met de indrukwekkende erelijst van Wiggins. Het boek is zeer knap opgebouwd en behandelt alle aspecten van het persoonlijke en het professionele leven van Wiggins. De auteur slaagt erin om op elk moment de aandacht van de lezer vast te houden en hem warm te maken voor het opmerkelijke levensverhaal van deze Britse wielrenner. [Kris Mattheeuws]
J.A.S. Koreman
Een leuk wielerboek over een bijzondere sportman, waarin de auteur voor een aparte aanpak heeft gekozen. Hij heeft aan alle eenentwintig etappes van de door Wiggins gewonnen Tour 2012 een hoofdstuk besteed en vervolgens aan al die hoofdstukken een stuk toegevoegd over zowel het persoonlijke als het wielerleven. Daarin is naast diens vele successen (wereldkampioenschappen en Olympische Spelen) op de baan ook veel aandacht voor de opkomst van het Britse wielrennen (weg en baan). Tevens is het heel aardig om een inkijkje te krijgen in de ploegentactiek per dag in een meerdaagse wegwedstrijd. Zijn pad ging niet altijd over rozen met soms weinig inkomsten en zijn kwetsbare mentaliteit. Het vaderschap bracht hem grotere verantwoordelijkheid en werd een ommekeer in zijn carrière. Wiggins is een man met veel humor, maar schuwt ook pittige uitspraken niet. Zijn keiharde afkeer van doping steekt hij niet onder stoelen of banken. Het boek wordt afgesloten met een opsomming van zijn palmares (1998-2012).