Heksje Mimi en de maan

Heksje Mimi is een jong kleuterheksje met een ‘echte heksenhoed en een echte heksenbezem’. Ze kan wel al vliegen, maar nog niet toveren. In dit deel gaat Mimi op haar bezemsteel naar de maan. Hoe hoger ze komt, hoe kouder het wordt. De maan draagt daarom altijd een muts. Als Mimi de maan heeft bereikt en bibbert van de kou, heeft ze een idee: ze zet de muts van de maan even op — de maan slaapt immers toch. Maar dan gaat het mis: de muts glijdt van haar hoofd naar beneden. Mimi ziet dan hoe hoog ze eigenlijk is en durft niet meer naar beneden. Gelukkig is er een maanvogel die haar naar beneden brengt en samen met haar de muts vindt. Mimi durft alleen niet meer zo hoog te vliegen, en kan dus niet de muts terugbrengen. Daarom bewaart ze die in een doos totdat ze weer wel durft. ‘En als je 's avonds voor je gaat slapen door het raam kijkt, kijk dan eens of de maan weer zijn muts op heeft. Dan weet je of Mimi de muts al heeft teruggebracht,’ eindigt het verhaal. Met op de bijbehorende prent een tevreden maan met muts.
De boeken over Mimi worden uitgegeven op een groot, vierkant formaat. In combinatie met de paginavullende prenten in heldere kleuren en zwartomlijnde figuren is deze uitgave geschikt om in een kring voor te lezen in de klas of de opvang. Het biedt dan ook pedagogische mogelijkheden; dit prentenboek kan prima als aanleiding gebruikt worden om met kleuters te praten over ‘iets wegnemen en er zorg voor dragen’. Het boek roept vragen op die je kleuters kunt voorleggen: zijn er nog andere manieren voor Mimi om het probleem van de muts op te lossen? En je kunt peilen naar eigen ervaringen: heb je zelf wel eens iets van iemand afgepakt, en wat heb je toen gedaan?
De prenten in de bekende stijl van Kathleen Amant zijn vrolijk en helder, maar niet heel bijzonder. De taal is eenvoudig en begrijpelijk. Het verhaal is aardig, maar niet meer dan dat. Het roept vragen op als: Waar komt in eens die maanvogel vandaan? Wat is een maanvogel? En waarom is aan het einde gekozen voor zo'n verwarrende overgang van de fantasiewereld van het boek naar de echte wereld van de lezer? Die wordt immers uitgenodigd om zelf door het raam naar buiten te kijken of de maan alweer zijn muts op heeft. Zonder pedagogische bedoelingen is dit prentenboek te mager.
[Carolien van Welij]