Carvalho : problemas de identidad
Carlos Zanón
Carlos Zanón (Auteur), Marika De Bakker (Vertaler), Ester Van Buuren (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, cop. 2014 |
VERDIEPING 2 : DUIVELSHOEK : SPANNEND : ZANO |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, cop. 2014 |
VOLWASSENEN : ROMANS : ZANO |
Johanna Spaey
2/ei/28 m
GEWETENLOOS ****
Carlos Zanón , De Geus (originele titel: No llames a casa), 320 blz., ? 19,95.
Christian denkt dat hij het goed voor elkaar heeft. Samen met zijn halfzus Raquel en schoonbroer Bruno chanteert hij overspelige koppels. Als die niet willen dat hun wettige partners achter het bedrog komen, moeten ze dokken. De 'onderneming' is succesvol, ook al spenderen de drie onsympathieke schooiers het afpersgeld meteen weer aan gokken, drank en drugs.
Bij Max, een van hun slachtoffers, loopt het fout. Niet met het voorspelbare pak slaag of de dreiging om naar de politie te gaan, nee, want Max is geen gewone vreemdganger. Hij is een man die wanhopig droomt van een toekomst met zijn wispelturige minnares.
Carlos Zanón doet iets heel slims met dit vrij voorspelbare thema. Hij kruipt in het hoofd van afpersers en overspeligen. Hij ontleedt lust en liefde meedogenloos en laat geen splinter over van romantische verzuchtingen. Geld, achterdocht en hebzucht, daar draait het om. En ook: sentimentele mannen blijken al bij al gevaarlijker te zijn dan wraakzuchtige met losse handjes. Zanón zet zijn verhaal en personages messcherp neer. Een ontdekking.
JOHANNA SPAEY ■
31/08/2014
Anders dan met Zanóns vorige roman, Broers in Barcelona, die er meteen inhakte, duurt het even voordat je in het verhaal van Gewetenloos zit. Het decor is min of meer hetzelfde – de onderkant van de Barcelonese samenleving – al vervlecht Zanón zijn onderwereldpersonages ditmaal met representanten van de middenklasse.
Aanvoerder Bruno, zijn verslaafde liefje Raquel en haar stiefbroer Cristian zijn partners in crime. Ze verdienen de kost met het afpersen van vreemdgangers, een lucratieve bezigheid waardoor ze hun liederlijke levensstijl van drugs en drank weer even kunnen voortzetten. Een van hun slachtoffers is verzekeringsagent Max. Diens huwelijk is op de klippen gelopen doordat zijn echtgenote achter zijn relatie met de eveneens getrouwde Merche was gekomen. Max is de deur gewezen, dus valt er niets bij hem te halen, zou je denken, maar het kan raar verkeren: hij zelf neemt contact op met de chanteur in kwestie om zijn miserabel geworden leven naar eigen hand te zetten en zijn doel te verwezenlijken: een thuis stichten met Merche.
In het eerste hoofdstuk is Cristian op weg naar een afspraak met Max om zijn ‘loon’ te incasseren. Maar het pakt anders uit. ‘Je kunt me niks meer maken, want ik ben alles kwijt. [...] Alles is naar de klote,’ zegt een verloederde Max tegen hem. Wat is er gebeurd? Pas in hoofdstuk 24 krijgt deze scène een vervolg (en nog eens tien hoofdstukken later een verrassend slot). Op de tussenliggende pagina’s duiken we in het leven en de psyche van het afpersende drietal, en in die van het minnende middenklasse-stel. Merche, echtgenote en moeder, verveeld, op zoek naar een avontuurlijke impuls in de vorm van een geheime minnaar. Max, een pathetisch figuur met onvermoede kanten en tot gek wordens toe verliefd op Merche. Bruno, Raquel en Cristian, randfiguren zonder thuis of familiebanden, met auto’s, portieken en pakhuizen als slaapplaats. Zij leven in het marginale Barcelona dat de doorsneetoerist nooit te zien krijgt. Eigenlijk willen ze maar één ding: normaal zijn. Althans Raquel, zoals blijkt wanneer ze Bruno op een dag overhaalt een flatje te huren: ‘ik wil gewoon zo graag hebben wat normale mensen hebben.’ Huisje, boompje, beestje dus, maar zodra ze de flat heeft, maakt ze er weer een puinhoop van. Ook Cristian wil de boel vergeten, naar het zuiden verkassen, daar een strandtent overnemen... En de les van de harde Bruno? ‘Doden is zoiets als ballast lozen. Als schijten. Daar lijkt het op.’
Wisselende focalisatie, harde en grove taal, veel herhalingen, twijfels en (zelf)tegenspraak — iets wat de geschetste psychologische portretten ondersteunt —, leugens en bedrog maar ook loyaliteit. Schrijnend soms. Wellicht iets minder pakkend dan zijn vorige roman, maar zonder meer een sterk psychodrama over de minder fraaie facetten van de samenleving. [Jacqueline Visscher]
C. Vandenbroucke
Het koppel Bruno en Raquel en haar halfbroer Cristian leven samen in de onderwereld van Barcelona waar hun dagelijks leven bestaat uit nietsdoen, drank en drugs. Om die bezigheden te financieren chanteren ze overspelige mannen. Zo vinden ze ook Max, een man die zijn vrouw verlaten heeft voor zijn grote liefde, een collega. Maar die laatste is nog niet klaar om de grote stap te zetten. Max is niet zo’n gewillig slachtoffer als de rest, neemt de touwtjes in handen en het hele afpersingsverhaal wordt op zijn kop gezet. Deze tweede roman van de bekroonde Spaanse auteur is een weinig opwekkend, nihilistisch verhaal waar de lezer voor geen enkel personage sympathie kan voelen. Als tijdsbeeld van de economische troosteloosheid van de onderwereld en door de psychologische tekening van de weinige hoofdfiguren is het een roman die men niet zomaar weglegt. Ook de sterke stilistische stijl valt op en tegen het einde word de lezer zelfs meegesleept naar een spannende onvoorspelbare climax. Vrij kleine druk en ruime interlinie.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.