Sprekende politiek : redenaars en hun publiek in de parlementaire gouden eeuw

De negentiende eeuw wordt gezien als de gouden eeuw van het parlementaire debat. Het meeste aanzien en de grootste culturele betekenis op het gebied van de parlementaire retorica hadden de parlementen van Frankrijk en Groot-Brittannië. Dat betekent niet dat het er altijd even ordelijk aan toeging. Integendeel. Britse en Franse debatten ontaardden nogal eens in schreeuwpartijen. Hoogleraar vaderlandse geschiedenis Henk te Velde, die eerder in Groningen de leerstoel politieke cultuur van de moderne westerse wereld bekleedde, richt zich in dit boek op de welsprekendheid in de parlementen van deze twee staten. Zijn centrale stelling is dat de betekenis van het debat en de welsprekendheid een ontwikkeling doormaakten doordat het publiek waarop de volksvertegenwoordigingen zich richtten, verschoof van de elite (begin negentiende eeuw) naar de massa (eind negentiende eeuw). Mooie woorden verhulden de zaak: argumenten werden belangrijker dan welsprekendheid. Uitgave voor een publiek dat al enigszins is ingevoerd in de materie. Met notenapparaat, bibliografie en personenregister.