Vlucht naar Libanon

Rosa kiest ervoor om op een basisschool in een Libanees vluchtelingenkamp te gaan lesgeven, wat is ingegeven door idealisme, maar het is ook een vlucht voor haar ex-vriend Jacques. Haar zusje Sylvie leidt een luxe en oppervlakkig leventje, met veel vriendjes die ze altijd weer afdankt. Als ze Rosa gaat opzoeken in het kamp, vallen haar de schellen van de ogen. Ze wordt dolverliefd op de Arabische Adel. Jacques geeft intussen niet op en komt Rosa achterna. Tot zover het romantische raamwerk, gesmeed rond de kennelijke basisgedachte van de auteurs: aandacht vragen voor de schrijnende situatie van mensen, met name kinderen, in oorlogsgebied. Eerder schreven ze samen enkele kinderboeken over vluchtelingen. Voor volwassenen is deze opzet niet erg geslaagd. Het verhaal is mager en de zussen worden clichématig neergezet. Sylvie, die beurtelings met Rosa in de ik-vorm aan het woord komt, wordt met haar simpele gedachtes een niet erg geloofwaardig personage. Bizar genoeg blijkt Jacques ter plekke een riant huis te hebben gekocht. Gelukkig krijgt het een menslievende bestemming. Kortom: een mager plot staat ten dienste van een poging lezers bewust te maken van oorlogsleed.