Karel in de lente

De prentenboeken rond Karel en zijn vrouwelijke tegenhanger Kaatje zijn bijzonder populair op veel Vlaamse kleuterscholen. Elk boekje heeft een duidelijk thema en Liesbet Slegers speelt steeds in op situaties en gevoelens die herkenbaar zijn voor kinderen. Daarnaast wordt nieuwe woordenschat aangereikt en worden nieuwe begrippen verlevendigd in korte dialogen en kleurige prenten. Dit alles gebeurt in een veilige en vrolijke omgeving, waar mama en papa steeds klaar staan met een antwoord op alle vragen en waar traantjes snel gedroogd zijn.

In dit boekje draait het om de lente. Karel ziet buiten een vogel zingen en voelt de lente meteen kriebelen: tijd om buiten te spelen. De rest van het boekje speelt zich af in de tuin. Karel leert van mama dat de roze bloempjes aan de bomen later appels worden en dat de zon het gras laat groeien. Het gezin van Karel is zo traditioneel dat het voor een groot aantal kinderen vast niet meer herkenbaar is. Papa maait het gras en draagt Kareltje mee rond in de kruiwagen. Meteen leert Kareltje hoe dat in zijn werk gaat: het gras valt in een bakje, en papa doet het daarna weg met de kruiwagen. Met mama mag Karel even later plantjes potten, en hij mag ook naar de poes van zijn vriendinnetje Kaatje gaan kijken, want die heeft net kleintjes gekregen. Even later gaan ze racen met hun loopfietsjes en zwaaien naar een luchtballon.

Van een echte plot is er in dit peuterboekje geen sprake: het pedagogische doel is om zoveel mogelijk woorden en aspecten van de lente zo bevattelijk mogelijk te schetsen voor de allerkleinste lezers. Elke bladzijde bevat slechts weinig tekst, en vormt een aanzet om verder uitleg te geven voor ouders of juffen die dat willen. Het verhaal wordt verteld in de ik-persoon, door Kareltje zelf. De illustraties geven daar op zich weinig aanzet toe en bevatten vrijwel uitsluitend die elementen die ook in de tekst vermeld staan. De tekst wordt gekenmerkt door klanknabootsingen ("RRR-RRR-RRR" doet de grasmachine, "Broem broem" doet Karel als hij in de kruiwagen zit) en korte dialogen, met veel uitroepen ("Jippie!"). Verder zijn de tekst en illustraties weinig opvallend, en zullen oudere of meer ervaren lezers zich al snel gaan vervelen bij een boekje dat even braaf is als Kareltje zelf. [Vanessa Joosen]