De juf

Ze is een centrale figuur in het leven van veel kleuters: de juf. Het mag dan ook niet verwonderen dat Liesbet Slegers een boekje aan haar wijdt: de leerkracht en het leven op school passen binnen de brede waaier van herkenbare thema's die ze in haar peuter- en kleuterverhalen bestrijkt. Bovendien sluit deze titel aan bij een reeks rond beroepen, waarin eerder al De brandweerman (Clavis, 2007) en De tandarts (Clavis, 2007) verschenen. Naar meesters moet je in de Vlaamse kleuter- en basisscholen tegenwoordig wel even zoeken, en dus worden ze hier enkel tussen haakjes vermeld.

De tekst van De juf is geschreven vanuit een kleuterperspectief, in de wij-vorm. Zoals steeds zijn de jonge personages die Liesbet Slegers afbeeldt een toonbeeld van het enthousiaste, brave en leergierige kind. Vooral de leuke kanten van de school worden dus in de verf gezet. Af en toe klinkt de volwassene duidelijk door in de brave kinderstemmen: wanneer de kinderen bv. vertellen dat je door te schrijven of te rekenen leert werken met je hoofd, of dat de juf het ook 's avonds nog druk heeft wanneer ze thuis haar lessen voorbereidt. De kleurrijke prenten tonen een eigentijdse leerkracht, en allemaal kinderen met lachende gezichtjes. Als er al eens een traantje vloeit, dan staat de juf meteen klaar om te troosten of om de ruziemakers te verzoenen. Zoals steeds beeldt Slegers enkel de essentie van een situatie af in haar illustraties: enkele lijntjes volstaan om uitdrukking te geven aan een emotie, en de achtergronden zijn dan wel altijd fel gekleurd maar blijven sober.

De juf is een handig boekje om kleuters voor te bereiden op hun eerste schooldagen, of om met schoolgaande kinderen over hun dag en hun juf te praten. Wel is het verhaal af en toe wat verwarrend. Want dezelfde juf die de kleuters voorleest in de kring, leert even later de kinderen uit het eerste leerjaar lezen en schrijven. Als blijkt dat ze ook nog eens zelf gymles geeft, dan snap je wel dat deze juf op het eind van het jaar een cadeau verdiend heeft. Voor het overige is dit een informatief maar onopvallend boekje, dat in de eerste plaats mikt op herkenbaarheid, maar verder geen verrassingen biedt. [Vanessa Joosen]