De wiebelbillenboogie

Dierenverhalen dragen niet zelden een conservatief rollenpatroon uit. Terwijl het bijna reactionair zou zijn om in een hedendaags prentenboek een moeder met schort en deegrol af te beelden, valt het ogenschijnlijk veel minder op als die moeder een beer of een konijn is. De olifanten uit dit prentenboek van Guido Van Genechten gaan wel mee met hun tijd: terwijl mama in een mantelpakje gaat werken, past papa in pyjama op de kinderen. En hij doet dat, in de woorden van de kleine ik-verteller, "zoals alleen papa dat kan." De bijbehorende prent beeldt papa af terwijl hij over de grond kruipt, met één kleintje op de rug en eentje aan zijn staart. Zoals in veel dierenverhalen krijg je een combinatie van menselijke en dierlijke trekken. Hier overweegt vooral het menselijke in de situatieschetsen: papa gooit de kinderen in de lucht, en speelt indiaantje en kampvuur met hen. Pas in de badkamer komen de dierlijke trekjes even boven, wanneer papa met zijn slurf de kinderen natspuit. Maar met de 'wiebelbillenboogie' uit de titel zitten we weer helemaal in het menselijke. Papa ontpopt zich nl. als een Elvis Presley met een slurf: "Eén voor de centjes / Twee voor de show / Op drie ben je klaar / voor de billenboogie, Go!" De rijmen klinken een beetje gewrongen, maar dat zal de kinderen niet deren. Zij lachen "tot hun slurf er slap van hangt". Wanneer mama thuiskomt, is zij de rommel bovendien snel vergeten wanneer de billen van papa en de kinderen aan het wiebelen gaan. De wiebelbillenboogie biedt een voorbeeld van de typische heile Kinderwelt, de veilige en gezellige omgeving zonder frictie, die zoveel traditionele kinderboeken typeert. Toch komt de gezelligheid hier vrij authentiek over: de lichaamshoudingen en de mimiek kloppen met de gevoelens die in de tekst uitgedrukt worden, zelfs al worden ze door een olifant vertolkt. De uitgezakte moeder in de zetel is even geloofwaardig als de kleine olifant die dansend zijn handdoek van zijn kleine billetjes schudt. Korte, geschreven woordjes in de prenten ("dag schatje", "kijk mam", "go") onderstrepen dat gemoedelijke gevoel. De wiebelbillenboogie is verder geen opvallend werk, maar wel een boek om vrolijk van te worden. [Vanessa Joosen]