Jihad : de opkomst van het moslimfundamentalisme in Centraal-Azië

In zijn vorige boek Taliban (Atlas) waarschuwde Rashid al voor de nefaste invloed die de Taliban hebben op Centraal-Azië, in het bijzonder de nieuwe staten die ontstonden na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, Kazachstan, Turkmenistan, Uzbekistan, Tadzjikistan en Kirgizië. De idee van een jihad tegen een onrechtvaardige, anti-islamitische staat vindt gehoor in deze dictaturen, terwijl de organisationele banden tussen de Taliban, Al Qaeda en Centraal-Aziatische islamistische bewegingen voor de verspreiding van terroristische know-how zorgt. Rashid benadrukt dat, hoewel de Westerse publieke opinie deze landen vrijwel negeert, Centraal-Azië een cruciale regio is in de wereldpolitiek, al is het alleen maar omwille van de enorme olie- en gasvoorraden. Zijn nieuwe boek is dan ook vooral een beschrijving van de ontwikkelingen in deze regio sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Daarbij focust hij enerzijds op de brutale dictaturen van de Centraal-Aziatische leiders, anderzijds op het doen en laten van de drie grootste extremistische groeperingen, de Tadjiekse Islamitische Wedergeboorte Partij, de Hizb-ut-Tahrir en de Islamitische Beweging van Oezbekistan. Deze laatste is de machtigste en gevaarlijkste organisatie, o.m. omdat ze sterke banden heeft met Al Qaeda. Maar Rashid besluit dat het grootste gevaar in de regio ligt in de overheidsrepressie, en de steun die de VS sinds 11 september geven aan deze dictators lijkt geen oplossing te bieden. Rashid argumenteert dat een vredesplan voor de regio moet inhouden dat er een internationale samenwerking komt om de olie- en gasvoorraden, dat er speciale aandacht is voor de explosieve situatie in de Ferghana-vallei, en dat het vredesproces in Tadjikistan een voorbeeld kan zijn voor de hele regio. [Chris Bulcaen]