Maar ik zal heerlijk in mijn vers herrijzen : allusies op het werk van Willem Kloos

Willem Kloos (1859-1938) heeft een aantal sonnetten geschreven, waarvan sommige regels tot het collectieve geheugen zijn gaan behoren. Zoals: 'Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten', 'De boomen dorren in het laat seizoen' en 'De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining'. Bovendien tekent Kloos voor enkele uitspraken die gevleugelde woorden zijn geworden: kunst is 'De allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie' en 'Natuur is mooi, maar je moet er wel wat bij te drinken hebben'. Ton den Boon gaat in dit boekje het Nachleben na van deze formuleringen: hij ziet ze, al dan niet gevarieerd, als citaat of als allusie, terugkomen in de literatuur, de literatuurkritiek, de reclame etc. Het is aardige lectuur, dit overzichtje van Kloos-verwerkingen en de prenten van Pieter Alewijn, etsen naar aanleiding van Kloos' regels, geven een vaak verrassende, want niet illustratieve, beeldende interpretatie. Het boekje is fraai uitgevoerd en opent een reeks, getiteld 'Literaire erflaters'. Gebonden; kleine druk.