Zoeperman

Twee boeken over helden: Zoeperman en Actieman. De covers hebben de dynamische look die bij vergelijkbare televisieseries hoort. We belanden in een wereld waar helden alles en iedereen kunnen redden, een veilige wereld waar gewone mensen rustig kunnen slapen. Zo lijkt het tenminste, maar net zoals bijvoorbeeld in de film "The incredibles" voegen de auteurs een flinke dot relativerende humor toe aan het verhaal. Dat is minder eenvoudig dan het lijkt. Zoeperman bijvoorbeeld is voor jonge kleuters. Het verhaal wordt verteld door diens zusje die vertelt hoe haar broer in superpak als een straaljager door de omgeving vliegt: "Hij is zo snel, dat je soms niet ziet dat hij vliegt. Dan lijkt het net alsof hij stilstaat." Heel fijntjes wordt het verhaal zo terug gebracht naar de wereld van spel en fantasie, zonder hier evenwel afbreuk aan te doen, want wat je speelt is heel echt in je hoofd. Zoeperman heeft zelfs zijn eigen Lois Lane: Zofietje. Hij redt haar zo vaak hij kan, maar net als Superman vindt hij het moeilijk om voor zijn gevoelens uit te komen. De moeder van Zoeperman maakt het hem niet altijd makkelijk, ze is nogal op propere kleren gesteld. Als het echt niet anders kan, trekt Zoeperman in zijn blootje ten strijde, dat valt niet altijd mee: "In zijn blote billen vliegen doet hij niet zomaar voor de lol." Tekst en beeld spelen mooi op elkaar in. Marjolein Pottie slaagt erin om de humor uit het verhaal in beelden te vatten. Nu en dan gaat de tekst een beetje de lollig betuttelende toer op, want het is niet makkelijk om stoere actie en humor met elkaar in evenwicht te houden.

Dat lukt iets beter in Actieman, maar dat heeft vooral te maken met het uitgangspunt. Het verhaal begint met een pakje op een bed, op de tweede prent wordt het geschenkpapier opgevouwen en zien we "Actieman! Met knallende vechtbroek en survival-shirt!" Vanaf dat moment wordt gefocust op Actieman. Hoewel je het kind dat hem cadeau heeft gekregen niet ziet, weet je dat je wordt meegenomen in zijn spel. Heel slim worden dagelijkse bezigheden en attributen in het spel betrokken. Zo wordt Actieman tijdens de afwas door Borsteltje gered van Giftig Vaatdoekje. De vaatdoek heeft iets van een giftige kwal en het borsteltje lijkt erg op een kwispelend hond. Het zijn leuke associaties en ook heel herkenbaar, kinderen integreren alles wat ze tegenkomen met grote vanzelfsprekendheid in hun spel. De rare kronkel op het einde is hilarisch en ook weer volledig naar het leven. Heel leuk. Actieman is niet echt een mooi boek, maar het is dynamisch, fantasievol en grappig. Ik denk dat je met dit boek ook kleuters kunt bereiken die lezen niet meteen met plezier associëren. [Marita Vermeulen]