De meiden van Riaad

De achterflap van De meiden van Riaad weet ons te vertellen dat we een boek in handen houden dat in Saoedi-Arabië een hoop stof liet opwaaien. In vijftig e-mails worden de romantische escapades en avontuurlijke ondernemingen van vier studentes uit de doeken gedaan. De traditioneel-islamitische cultuur van het land van schrijfster Rajaa Alsanea bleek echter niet klaar voor scènes waarin vrouwen achter het stuur kruipen of met een vriend afspreken in een bar. In onze cultuur daarentegen, waar 'Sex & The City' in prime time wordt uitgezonden, smaken de "schandalen" van de Saoedische hoofdstad Riaad eerder flauw.

Het traditionele dagboekverhaal wordt door Rajaa Alsanea in een hipper jasje gestopt. Elke week stuurt een anonieme jonge vrouw een e-mail naar een chatgroep. Daarin vertelt ze hoe haar vriendinnen er toch in slagen verliefd, en vervolgens ook teleurgesteld, te worden in een land waar contact tussen man en vrouw angstvallig vermeden wordt. Uit het groepje van vier universitaire studentes is Qamra de eerste die de grote droom van elk Saoedisch meisje waarmaakt: in het huwelijk stappen. Haar huwelijk blijkt echter niet het sprookje te zijn dat ze had verwacht. Haar Raasjid blijkt nl. een ongevoelige bruut te zijn die er al meer dan zeven jaar een andere vrouw op nahoudt. Ook de andere meiden worden niet gespaard. Terwijl Michelle's grote liefde niet met haar mag trouwen, verliest Sadiem haar man omdat ze hem nog voor de officiële bruiloft te dicht bij haar liet komen. Die scheiding zal haar later nog parten spelen. Lamies, daarentegen, heeft iets meer succes, ook al werd haar eerste prille liefde dan weer efficiënt in de kiem gesmoord door een tussenkomst van de zedenpolitie.

Om westerse lezers nog echt te provoceren, blijven de schandalen wat aan de brave kant, maar in eigen land verwachtte schrijfster Alsanea duidelijk veel kritiek. De 'losbandige' mailtjes van de ik-verteller lokken immers heel wat reactie uit in haar fictieve chatgroep, vooral dan van mannen. Met "knalroodgestifte lippen" gaat ze, zittend achter haar computer, toch de strijd aan met de tradities die de vrijheid van vrouwen aan alle kanten beperken en die hen niet toelaten om net zoals vrouwen in de rest van de wereld hun liefde achterna te gaan.

De meiden van Riaad lijkt alles te hebben om aan te spreken bij de liefhebbers van chick lit: amoureuze avonturen, een moderne e-mailvorm en een voorzichtig happy end. Toch knelt het soms, vooral dan door de schrijfstijl van Alsanea, die soms geforceerd vlot is (zoals wanneer de ik-persoon er Engelse oneliners tussen gooit) en op andere momenten weer houterig wordt. Ook de citaten uit de Koran of uit de populaire (Arabische) liedjes die elke e-mail vooraf gaan, worden op de duur vervelend, zodat je soms de neiging krijgt om die dan maar over te slaan. De lof op de achterflap, waarin gesteld wordt dat Alsanea met dit boek de Saoedische literatuur "met een klap op de kaart" zet, wordt dus best met een korreltje zout genomen. [Adinda Robberechts]