Drie vormen van weten : over ethiek, wetenschap en moraalfilosofie

Net als in zijn andere boeken beweert De Dijn ook hier dat traditionele morele intuïties op geen enkele manier door wetenschappelijke kennis en theorieën zijn te vervangen. Moraal is naar haar wezen uitdrukking van een direct en absoluut zeker weten omtrent de intrinsieke waardigheid van de mens, onsystematisch en onmogelijk volledig te expliciteren. Onze hedendaagse voorstelling van moraal is afgedwongen door de wetenschappelijke en technologische vooruitgang; ze bestaat in hoofdzaak uit, met wisselend succes gerechtvaardigde, contextloze, theoretische principes. De Dijn laat zien hoe deze moderne moraal verantwoordelijk is voor de ontsporing van de bio-ethische discussie over het vermarkten van eicellen en de palliatieve zorg. De claim dat traditionele morele kennis uniek is en niet kan worden verwetenschappelijkt, wordt duidelijk en sterk gepresenteerd. Wat tegenvalt, is de wijze waarop De Dijn deze claim verdedigt. Veel verder dan het aanhalen van in hoofdzaak Britse filosofen komt hij niet. Een controversieel en niet voor specialisten geschreven boek.