0xBlixa
Vincent Van Meenen
Vincent Van Meenen (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh & Van Ditmar, © 2019 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : VANM |
Matthijs de Ridder
em/ov/15 n
Vreemd boek, die derde roman van Vincent Van Meenen. Geruime tijd dacht ik te maken te hebben met een eigentijdse variant van Remco Camperts meesterwerkje Het leven is vurrukkulluk. Een jonge kunstenaar die zijn studententijd tot het uiterste rekt, struint de straten af van een Europese hoofdstad, op zoek naar zin in en de zin van het leven. Samen met zijn door God gezonden vriendinnetje lijkt hij ook daadwerkelijk uitzicht te hebben op een zonnige toekomst, totdat oude geschiedenissen opspelen en er aan de droom een abrupt einde komt. Zelfs de vage hunkering een rol te kunnen spelen in de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd uit Camperts roman, krijgt een echo in de krediet- en vluchtelingencrisis die Griekenland in de ban houdt.
Als Van Meenen al aan Campert heeft gedacht, heeft hij echter wel een bijzonder lethargische variant van diens klassieke roman geschreven. Eentje die haast gespeend is van levenslust en die met zijn korte, vaak zakelijke zinnen, die Van Meenen georganiseerd heeft in ook al beknopte, vaak bijna afstandelijke scènes, weinig van het taalplezier van Campert in herinnering brengt. Toch schudde ik de associatie niet zomaar van me af. Misschien wel vooral omdat Van Meenen zijn lezers niet heel veel handreikingen doet. Het 'liefdesverhaal tegen de achtergrond van Griekenland in crisis', dat de cover belooft, voltrekt zich aanvankelijk namelijk in een stroom van tamelijk nietszeggende taferelen. Flarden van protestmarsen flitsen voorbij, evenals fragmenten van een beginnende liefde en de vage notie dat het hoofdpersonage, dat ook Vincent heet, zichzelf uit zijn vertrouwde omgeving heeft gerukt om zijn eigen mythe te creëren. Nooit nemen de gebeurtenissen echter mythische proporties aan, de politiek blijft grotendeels op de achtergrond en hoewel de liefde tussen Vincent en Anthouli langzamerhand onder je huid begint te kruipen, is het moeilijk om na te vertellen wat haar nu zo bijzonder maakt.
Het lijkt wel alsof het verhaal de schrijver constant uit de vingers glipt, of nog beter: alsof de schrijver het verhaal contant uit zijn vingers laat glippen. En daar komt Campert weer om de hoek kijken. Ook diens roman is immers het relaas van een generatie die wel naar de sterren wil reiken, maar daarvoor ten enenmale de inspiratie mist.
De kunst van het niet-vertellen
Het personage Vincent uit in de loop van het boek een paar keer zijn twijfels over de vraag of hij zijn ervaringen in Athene zou kunnen verwerken in een roman. Zijn aantekeningen zijn niet altijd even helder of compleet. Een enkele keer twijfelt hij hardop of een uitspraak wel echt is gedaan. Belangrijker is echter dat hij zich als schrijver vaak niet wil uitspreken over de gebeurtenissen. Schrijven over zijn betrokkenheid bij Hotel City Plaza, dat gekraakt werd om er vluchtelingen in op te vangen, vindt hij bijvoorbeeld 'verhalenkolonialisme'. Als hij plots beseft dat hij Athene moet verlaten, legt hij ook al niet uit waarom hij dit dramatische besluit meent te moeten nemen. 'Je kunt niet naar het zuiden reizen en doen alsof het noorden niet meer bestaat', is het enige wat Vincent erover zegt. Voor het overige laat hij de lezer even ontredderd achter als zijn geliefde.
Je zou dit als een manco van de roman kunnen aanmerken, maar de onwil om een verhaal te vertellen is in We houden zo van Anthi te structureel om toevallig te zijn. In wezen gaat de roman precies over het onvermogen om je totaal los te weken uit een vertelling waaraan je met duizend motieven en verwijzingen verbonden bent. Laat staan dat je elders een totaal nieuw verhaal kunt beginnen, waarin alle grote thema's van het leven - kunst, politiek, liefde - ineens in perfecte balans met elkaar verkeren. Proberen kun je het natuurlijk wel. Misschien kun je zelfs even van het ideaal proeven, maar het is niet omdat iedereen zo van Anthi houdt dat er ook een toekomst met haar weggelegd is. Het leven is helaas niet vurrukkulluk en de werkelijkheid is geen doorgecomponeerde roman. Het is Van Meenens verdienste dit allemaal te vertellen, zonder het daadwerkelijk te vertellen.
Nijgh & Van Ditmar, 256 blz., 19,99 € (e-book 11,99 €).
M. de Heus
Vanaf 2014 verblijft de Belgische auteur twee jaar in Athene en krijgt een intense relatie met theaterstudente Anthouli. Hun idyllische liefde tilt het dagelijks leven boven alle ellende en chaos van de Griekse economische en vluchtelingencrisis uit, terwijl hij de taal leert en vrijwilligerswerk in een buurtcentrum verricht. Hij voelt zich heen en weer getrokken tussen de Griekse levensstijl en het vertrouwde leven in zijn eigen land en uiteindelijk keert hij terug naar België. De feitelijke waarnemingen van de stad en omgeving zijn met oog voor detail en soms bijna zintuiglijk beschreven, men proeft en voelt de levensdrift, maar bijvoorbeeld ook de hitte en het vuil. Het verhaal verloopt min of meer chronologisch en is na de inleiding in vijf hoofdstukken verdeeld.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.