Je keek te ver : een wandeling
Marjoleine De Vos
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Van Oorschot, 2023 |
VERDIEPING 3 : NIEUW DUIZENDZINNEN : DEVO |
Geertjan De Vugt
ua/an/13 j
Wie iemand verliest, ervaart een gat. Of een donkerte. Of voelt de grond onder diens voeten vandaan vallen. Of het voelt als dit alles tezamen, als een plotseling door het ijs zakken. Zo beschrijft Marjoleine de Vos (1957) het in een essay in veertien delen over missen en herinneren. Ze ontleent het beeld aan de dichter Lars Gustafsson, én ook de uitweg: wie in staat is weg te zwemmen 'van het licht, het donker tegemoet, ziet 't/ daglicht weer.' De uitweg ligt in dat duister, ís dat duister.
De Vos is diep gedoken en weer bovengekomen. En steeds is alles er toont maar weer eens dat zij tot de beste Nederlandse essayisten behoort. Fijn is haar zoekende, bevragende stijl. Wat bij een ander een dooddoener had kunnen worden, wordt bij De Vos een zin die warmte ademt. 'Wennen is hetzelfde als geen verdriet meer hebben', schrijft ze bijvoorbeeld, 'al heb je meestal geen verdriet meer.' Of: 'De werkelijkheid ziet altijd volop kans om zich te verstoppen of terug te trekken uit herinneringen.'
Zelfs dat typische rouwritueel - de inzet van poëzie om het onuitsprekelijke te verwoorden - wordt bij haar een fijnzinnig instrument. Sterker nog, dit essay kan ook worden gelezen als een meditatie over poëzie en verlies. Ondanks het navrante onderwerp tovert En steeds is alles er met iedere zin een glimlach op het gezicht.
Van Oorschot; 80 pagina's; € 15.
Bookarang
Een intiem literair essay waarin schrijver en dichter Marjoleine de Vos op zoek gaat naar woorden voor het onzegbare na het verlies van een dierbare. De wonderlijke stilte van de dode. Dat is het eerste waarover Marjoleine de Vos zich verwondert als ze het levenloze lichaam ziet van een man van wie ze zielsveel heeft gehouden. Er is alleen nog een omhulsel, waar je, als je je gêne overwint, tegenaan kunt praten. Hoe laat een onpeilbaar verlies zich vertalen? Laverend tussen verzet en berusting, ongeloof en relativering leidt De Vos de lezer langs woorden en beelden die denkers en dichters over de dood hebben opgetekend. In persoonlijke, verstilde en poëtische stijl geschreven. Voornamelijk geschikt voor een geoefende, literaire lezersgroep. Marjoleine de Vos (Oosterbeek, 1957) is redacteur en columnist bij NRC, dichter en essayist. Ze schrijft over kunst, filosofie, literatuur en koken.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.