Bijna vergeten
Dave Goldstein
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Vassallucci, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GOLD |
31/12/2003
Dave Goldstein is bij het construeren van zijn romandebuut niet over één nacht ijs gegaan. Lucifer telt twaalf nummer- en titelloze hoofdstukken, die telkens worden voorafgegaan door een citaat. Elk hoofdstuk is te herleiden tot een thema of een verhaallijn en er is altijd één of ander verband tussen de inhoud en het citaat. Keurig.
Lucifer gaat over Onno van Oldenborgh, een twintiger die geen klap uitvoert. Dat hoeft hij ook niet, dankzij de erfenis van zijn vader. Maar Onno is behoorlijk zelfdestructief. Hij haat alles en iedereen en probeert de erfenis waarvan hij leeft zo snel mogelijk kwijt te spelen in casino's. Als het doek opgaat, treffen we Onno aan bij een therapeute, bij wie hij beweert zijn hart te ontbloten. Onno is een warrig personage; hij is dan ook behoorlijk in de war. In feite is Onno op en top een puber: wild om zich heen trappend op familiefeestjes, koketterend met seks en slappe one-liners, zo beweeglijk als een windhaan, kortom: aandoenlijk. En pubers houden ook van lichaamsvochten, natuurlijk. Ik turf de onsmakelijkheden op de pagina's 34 en 35: kots, brokjes, poepen en ochtendadem. Elders in het boek is er sprake van Onno's gewoonte om zijn haar te wassen met ochtendurine en van ontbijtboterhammen met kots. En seks, uiteraard: hoe vetter, hoe beter. Lucifer is nog geen bladzijde ver ver, of er staat al: "Een kwartier later zat ik in tram 4, de laatste van die dag. Mijn lul droop nog na, hoewel ze het meeste had ingeslikt, wat ik een aardige goedmaker vond". Het meisje waarvan sprake komt nog enkele keren in het boek terug; ze wordt consequent 'het spermameisje' genoemd. In deze wereld van puberale on-logicia is het niet aangenaam toeven; Onno's geschmier is ook geen reden om aan het lezen te blijven.
Gelukkig heeft Goldstein zijn materiaal iets beter in de hand als hij mag schrijven over Juliette, de Grote Liefde van dienst. Onno en Juliette leren elkaar kennen op een feestje. Een bezopen Dave heeft een stervende vis uit een aquarium gevist, mond-op-mondbeademing overwogen en verworpen, waarna hij de vis weer in het water gooit. "Dat was een heel zielig gezicht". Juliette heeft het allemaal zien gebeuren. Twee mensen die verliefd worden met een aquarium als intermediair: dat moet een parodie zijn op de ontmoeting tussen Romeo en Julia (Juliette!) in Baz Luhrmans immens succesvolle puberfilm 'Romeo + Juliet'. Dat is helemaal niet kwaad bedacht. Doorheen de roman contrasteert Goldstein de mooie relatie tussen Onno en Juliette, met Onno's gedragingen nadat Juliette uit beeld is verdwenen. En -- heel slim -- hij laat in het midden hoe en waarom Juliette is verdwenen. Er hangt tragiek in de lucht -- of melodrama, dat hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt.
Lucifer is een vreemd debuut van een schrijver die zijn stof nog niet voldoende in de hand lijkt te hebben om al een voldragen roman te schrijven. Maar in al zijn wisselvalligheid, blijft het wèl verbazen, ergenen en fascineren. Vaak alles tegelijk. Neen, dit is niet makkelijk samen te vatten. Ik gooi de handdoek in de ring. [Mark Cloostermans]
Jos Damen
'Het doel reinigt de middelen. Van schuld. Heilig bestaat niet.' Pedante zinnen: dit debuut heeft stijl. Op de tweede blz. wordt sperma doorgeslikt, op de derde blz. gekotst op de schoenen van een toneelschrijver, op de vijfde blz. 75.000 gulden in een casino verloren. Nooit een saai moment in de debuutroman 'Lucifer' van de Nederlandse schrijver Dave Goldstein (1972). De hoofdpersoon Onno, semi-student filosofie en genietend nietsnut, heeft trekjes van Reve's romanfiguren, o.a. een onbedwingbare neiging tot sarren. De korte roman lijkt niet veel om het lijf te hebben: er zijn wat familieproblemen (o.a. met een geldbeluste broer) en persoonlijke problemen met vriendinnen. Goldstein kiest als vorm een niet-verzonden brief aan een psychiater. Dat is niet storend, en door kleine terloopse opmerkingen werkt het zelfs effectief. Het dramatische einde van de relatie met vriendin Juliette komt desondanks toch onverwacht en geeft de roman lading. De scène daarna in een casino in Parijs en het definitieve einde op de Eiffeltoren vervolmaken het verhaal. Een heftig en verrassend debuut. Gebonden; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.