Hélena : roman

Maurits en Maria zijn een gelukkig koppel met een stevige relatie. Maurits heeft astma en is allergisch voor honden, maar door omstandigheden (en door hun zoontje van negen, Joey) is er toch tijdelijk een hond in huis. Maurits hecht zich aan het dier, maar houdt zich aan de afspraak en brengt het naar vrienden in Italië. Die reis maakt heel wat diep verborgen verdriet los. Eerst is er het kuuroord in Davos, waar hij als kind maandenlang verbleef. Het afscheid van zijn ouders viel hem zwaar, en pas nu begrijpt hij wat er zoveel jaren geleden gebeurd was. Daarna stierf onverwacht zijn vader, opnieuw een afscheid. Later krijgt hij samen met Maria een zoon, Paulo, en vervolgens nog een zoon, Joey. Paulo is anderhalf als hij getroffen wordt door meningokokkensepsis. Het begint als een griepje, maar enkele uren later ligt hij al op intensive care te vechten voor zijn leven. Het ondenkbare dreigt te zullen gebeuren. Nu, negen jaar later, is het stof van toen bezonken, maar is duidelijk niet alles verwerkt. De reis naar Italië brengt vergeten herinneringen boven, die Maurits probeert te verwerken, maar hij beseft "dat de kleuren nooit meer zo mooi zouden zijn als vroeger, maar vaal en lelijk".

Dit is een erg aangrijpend relaas van hoe iemand iets tracht te verwerken dat niet verwerkt kan worden, hoe je de strijd aangaat met iets waar je machteloos tegenover staat. Hoe het leven verder gaat, ook. En hoe iemand anders dat niet kan vatten. Zo ook is het verhaal geschreven: het begint banaal, maar gaandeweg grijpt het drama je bij de keel. Uiteraard word je bewust op het verkeerde been gezet, door de titel alleen al. Een boek vol rauwe emoties en intens verdriet. [Bart Van der Bruggen]