Vlinders

Aanvankelijk schreef Simone van der Vlugt historische jeugdromans, tot in 2007 het verrassende Schuld (De Leeswelp 2007, p. 105) verscheen, waarin het paranormaal begaafde meisje Zoë Kersten het dodelijke ongeluk van haar vriendin Evi voorziet. In Vlinders wordt de 14-jarige Zoë benaderd door de vermoorde Olaf. Hij vraagt haar de enige getuige van zijn moord op te zoeken, om haar te overhalen aangifte te doen. Het is belangrijk voor hem dat zijn moordenaars worden opgepakt, omdat zijn vader dan eindelijk de dood van Olaf zal kunnen verwerken. Zoë gaat voor hem op zoek.
In Zoë's spannende zoektocht spelen haar paranormale gaven een belangrijke rol. Daarom is het jammer dat de bovennatuurlijke waarnemingen van Zoë zo glashelder zijn dat ze ongeloofwaardig overkomen. Zo zegt de overleden Olaf bv. vóór wat Zoë aan zijn vader Victor moet vertellen: "'Zeg groentjes,' adviseert Olaf. 'Waar slaat dat nou weer op,' protesteert Zoë. Victor trekt zijn wenkbrauwen op. 'Zeg het nou maar,' dringt Olaf aan. Met een gebaar van overgave gehoorzaamt Zoë. 'Groentjes,' zegt ze met een verontschuldigend lachje. 'Ik weet niet waarom ik dat moet zeggen, maar Olaf wil het.'" Begrijpelijk dat Victor denkt dat Zoë een misplaatste grap met hem uithaalt.
Naast haar paranormale speurwerk heeft Zoë meer aan haar hoofd. Haar vader en zijn vriendin hebben immers een dochtertje gekregen. De gevoelens die de baby bij de verschillende gezinsleden oproept, zijn zeer herkenbaar beschreven. Zoë's moeder kan haar verdriet niet verborgen houden. Door haar paranormale gaven heeft Zoë een opvallend inlevingsvermogen, en ze voelt dan ook dat zij niet al te enthousiast moet doen over de geboorte van haar halfzusje. Het is ontroerend hoeveel begrip zij heeft voor haar depressieve moeder, maar het maakt pijnlijk duidelijk dat Zoë door haar bijzondere gaven vroeg volwassen is. Haar waarnemingen zijn soms beangstigend en aangrijpend, en worden, behalve door haar ouders en broer, meestal niet geloofd. In haar nieuwe woonplaats kent Zoë nog niemand met wie zij daarover kan praten. Daarom mailt zij af en toe naar haar verongelukte vriendin Evi: "Soms zou ik wel eens willen dat iemand van mijn gave wist. Het zou het een stuk gemakkelijker voor me maken, maar wie zou ik het moeten vertellen? Ik ken al die kinderen nog maar zo kort en ik weet hoe het gaat. Als je het vertelt vinden ze het rete interessant maar voor je het weet gaat het door de hele school en kijkt iedereen je raar aan. Nee, beter van niet. Ik stort mijn hart wel uit bij jou." Van der Vlugt beschrijft treffend hoe moeilijk het is om paranormaal begaafd te zijn. Dat maakt Vlinders niet alleen een spannend, maar ook een emotioneel verhaal. [Dolinde Van Kol]