Mijn vaders hand : roman
Bart Chabot
Bart Chabot (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Bezige Bij, 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : CHAB |
31/12/2010
In Schiphol blues raast auteur en performer Bart Chabot door Nederland, een klein landje aan de Noordzee omgeven door "het vijandige Europa". Een passage in Dancing with the stars, een ontsnappingspoging uit een Delftse parkeergarage, de aanschaf van een pornotijdschrift, een uitstapje naar de wellnesskliniek met zijn vrouw... Chabot heeft het druk. Van een gezapig levenstempo, zoals gesuggereerd in de titel van dat laatste verhaal ('De onthaastingscentrale'), is geen sprake.
De verhalenbundel opent met 'Zwarte kerst', een schets die Chabot, met de trein, terugvoert naar zijn "eerstekeermeisje" uit Engeland. Althans, het boek is "a work of fiction", zo wordt de lezer reeds voor aanvang (in het Engels) diets gemaakt, dus het autobiografische gehalte wordt best met een korrel zout genomen. Voor de 15-jarige bekende-schrijver-in-spe liep de liefde met een sisser af. Zij bleek niet De Grote Liefde te zijn. "Wat bleef was de liefde voor mensen, in een zwart landschap." (p. 11)
Vervolgens beginnen de knotsgekke avonturen van Chabot. Doel: het wel en wee van hemzelf, familie en vrienden in juiste banen leiden. Liefst langs de 'fast lane'. Om de lieve vrede te bewaren koopt hij samen met zijn vrienden Ronald Giphart en Martin Bril de benodigdheden om een chocoladen afgietsel van zijn penis te maken. Chabots vrouw houdt nu eenmaal van chocolade. Het beoogde effect blijft uit, maar niet getreurd. Of, zoals in de hoofdbrok van de bundel ('Cock fart') staat te lezen: "Hatsekidee. Er is niks aan de hand, totdat er wat aan de hand is, en dan is het vroeg genoeg om je alsnog zorgen te maken. Dat is mijn motto." (p. 108)
De vrijblijvende lolligheid krijgt een hoogtepunt in 'Cock fart'. Het verhaal, goed voor ongeveer tweederde van Schiphol blues, beschrijft hoe Chabot samen met de in Nederland bekende tv-kok Pierre Wind per wagen door het land toert om zich te informeren over de wereld van de snelle hap. In realiteit publiceerde het duo in 2008 het boek Patatje oorlog, dat reeds een deel van het verhaal 'Cock fart' bevatte, waarin het Nederlandse "snackgebeuren" in kaart wordt gebracht. Wilde weldoener Chabot sleurt zijn reisgezel van de ene snackbar naar de andere fastfoodfabriek, met als constante een kokhalzende en brakende Pierre Wind. Volgens het boekomslag behoort het kleinood tot "een genre dat weinig opgeld doet in de Nederlandse literatuur: de slapstick." En inderdaad, het naar binnen werken van kippenstickjes en andere slappe kost is een snelle aaneenschakeling van gags en wansmakelijke hilariteit.
Chabot neemt pas wat gas terug als tv-kok Wind hem zijn rug toekeert. Dan volgen nog enkele pagina's in dezelfde sfeer als het openingsverhaal. Niet langer een haastige, van hollandismen doorspekte taal, maar een iets meer beschouwend relaas. Opnieuw duikt de zwarte kleur op: "Buiten was het zwart. Nachtzwart. [...] En met het zwart kwamen de twijfels." (p. 206) De onvermijdelijke verstripping van het leven, het "verdonalduckt[e]" bestaan, in het boek een vloek én een zegen, maakt even plaats voor kwetsbare introspectie. Geen feest aan het einde dus, wel een ingetogen en berustende uittocht via Schiphol. Toch nog wat blues. [Bjorn Gabriëls]
Jorieke Rutgers
Deze bundel bestaat uit elf korte humoristische verhalen en een novelle. De verhalen zijn deels autobiografisch en hebben een slapstickachtig karakter. Ze gaan o.a. over parkeerproblemen in Delft, chocoladepenissen, een weekend onthaasten in een kuuroord, grensoverschrijdend gedrag bij het kopen van een huis en het ‘eerstekeermeisje’ van de auteur. Ook worden avonturen met bekende Nederlanders als Ronald Giphart, Martin Bril en tv-kok Pierre Wind beschreven. De belevenissen spelen zich grotendeels af in Nederland. Hoewel de korte verhalen krachtig en lachwekkend zijn en op prettige wijze voorzien van een flinke scheut sarcasme, kan men minder gecharmeerd zijn van de novelle Cock Fart, die na een paar bladzijden te langdradig, te flauw en te eenzijdig wordt. De auteur (1954) is naast schrijver ook dichter en performer. Samen met Martin Bril en Ronald Giphart hield hij theatervoorstellingen in heel Nederland. In 2007 ontving hij de Johnny van Doornprijs voor de gesproken letteren, een prijs die tweejaarlijks wordt toegekend door het Literair Productiehuis de Wintertuin. Paperback; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.