Het tij hoog, de maan blauw : Antwerpen - Antarctica : roman
Jolien Janzing
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, cop. 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4408 |
Aanwezig |
De Arbeiderspers, cop. 2009 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 7739 |
31/12/2010
Grammatica van een obsessie is het verhaal van schrijver Alex Meijer, die op zoek is naar inspiratie. Hij ontmoet Eda, een vrouw van wie hij vermoedt dat ze iets te vertellen heeft. Misschien goed voor een verhaal? Alex begint een relatie met Eda die op een wat ongemakkelijke ménage à trois uitdraait waarin ook Hervé, Eda's partner, bij betrokken is. Samen met de avonturen van Alex worden nog twee andere verhaallijnen gevolgd. Er is Eddy, een meisje dat zich in de jaren '60 aan haar dominante moeder probeert te onttrekken en op die manier terechtkomt in een milieu van kunstenaars, oudere mannen die in haar dan weer heel wat anders zien. En dan is er ook nog de psychiatrische instelling waar juffrouw Olga verblijft, alias mijnheer Olivier. De bedoeling is niet erg duidelijk, maar stapje voor stapje krijg je toch wat inzicht in de figuren die er rondlopen: de dokters, enkele van de medepatiënten, en vooral de uitbater van het kleine kruidenierszaakje dat in de instelling is gevestigd.
Maar wat is het verband tussen al die verhaallijnen? Dat wordt niet erg snel duidelijk omdat het allemaal wel heel erg los van elkaar staat. Toch voel je aan dat alles draait om het gebrek aan inspiratie van Alex, en de manier waarop hij tracht verhalen te stelen bij anderen. Plots komt ook een gebeurtenis naar boven uit het verleden van Alex: een homejacking waar hij samen met zijn toenmalige vrouw slachtoffer van was. Dat was nogal ingrijpend, omdat zijn vrouw hem daarna heeft verlaten. Hoe past die gebeurtenis in de strategie van Alex?
Als idee is dit verhaal origineel, zonder uitzonderlijk te zijn. Schrijversinspiratie en het gebrek daaraan is niet nieuw. Het uitgangspunt, dat je verhalen kan vinden door ze los te weken bij mensen, is wellicht wat eigenaardig. Het beeld van de schrijver die zelf niets beleeft om over te kunnen schrijven en het in zijn omgeving moet zoeken, is niet bepaald flatterend en staat ook ver van de realiteit. Uiteraard gaat het erom dat Alex Meijer een vreemd figuur is die weinig te bieden heeft, mislukt als schrijver. Helaas wordt de vinger niet op de wonde gelegd, zodat gebrek aan inspiratie een algemene schrijversziekte lijkt. Overigens zijn de 'gestolen' verhaallijnen absoluut niet spectaculair. Als lezer moet je besluiten dat iemand die zo weinig verbeelding heeft dat je dàt nog niet zelf kan bedenken, beter rekken kan gaan vullen in de supermarkt dan boeken schrijven. Maar dat slaat gelukkig op de schrijver in het boek, niet op Jolien Janzing, de auteur vàn het boek. [Bart Van der Bruggen]
Drs. Bea C. Groen
Dit romandebuut speelt in België, maar het zou evengoed in de Amsterdamse grachtengordel kunnen zijn. Journalist Alex is verlaten door zijn saaie vrouw Connie; hij zet een contactadvertentie die hem bij Eda brengt. Zij hebben beiden al een volwassen kind en Eda woont nog samen met een oude, maar uitgebluste relatie. Zowel de oude relaties spelen rollen in dit boek als de kinderen, kleinkinderen en alle generatieconflicten die bij hen horen. In de tijd dat Eda jong is en Eddy heet, heeft zij een problematische verhouding met haar moeder. In die tijd speelt ook het verhaal van een juffrouw Olga, die eigenlijk een man is en die wordt opgesloten door de familie om ‘normaal’ te worden. Olga is een gelukkige vrouw, maar als gevangene wordt ze wanhopig. De verhalen van Eddy, Eda, Alex en Olga worden door elkaar heen gepresenteerd. Op het eind blijkt dat Alex’ journalistenbloed sterker is dan zijn liefde en respect voor Connie en Eda; hij levert hen beiden een onaangename streek die hem veel roem oplevert. ‘Grammatica van een obsessie’ suggereert een ordelijke presentatie van de zoektocht naar liefde, maar de liefde blijkt rommelig en onvoorspelbaar. Aardig, vlot romandebuut van de journaliste (1964) voor o.m. Humo. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.