Kongo zoekt zusters : het missieverhaal van de laatste Belgische zusters Passionisten 1934-2009

In het voorwoord bij dit gedenkboek stelt kardinaal Danneels dat hij er een verhaal van hoop in herkent. In Kongo zoekt zusters vertelt Hilde Rummens op vraag van enkele overblijvende zusters-passionisten het verhaal over hun missiewerk. Rummens kreeg daarvoor toegang tot het archief met alle correspondentie tussen Kongo en het moederhuis in België. Daarnaast baseerde ze zich op gesprekken met de nog levende religieuzen en op de memoires van de hele congregatie.

Het verhaal start bij de oprichting van de congregatie in 1927. We lezen hoe een aantal jonge Vlaamse vrouwen innerlijk gedreven werden om te gaan werken in onze voormalige kolonie, waar een grote bijdrage werd verwacht van de missionerende congregaties. Eerst schetst de auteur de voorgeschiedenis, een verhaal van machtswellust, kolonisatie, ontwikkeling en geloofsverkondiging. We krijgen een beeld van de eerste primitieve missieposten, het leven aan boord van de Kongoboten, de eerste indrukken van de 'negertjes', het bestuur van een missiepost, en het dagelijkse werk van onderwijs, verpleging en gezondheidszorg, evangelisatie en gebedsmomenten. Daarnaast wordt ook ingegaan op de tegenslagen en de moeilijkheden. Het resultaat is een beklijvend verhaal. Zeker na de onafhankelijkheid van Kongo, toen vele missionarissen werden aangevallen en soms vermoord, wordt het verhaal gekenmerkt door lijden en angst voor het eigen leven, wat gepaard gaat met de wil om trouw te blijven aan de plaatselijke bevolking. Ook wanneer de missionarissen later terugkeren naar het onafhankelijke Kongo, gaan zij met dezelfde edelmoedigheid en naastenliefde aan het werk. Intussen kent Europa zijn roepingencrisis en keren stilaan de laatste missionarissen terug naar Vlaanderen. Men vindt hen vandaag terug in de rusthuizen, waar ze met heimwee terugdenken aan de mooie maar harde tijd in 'de Kongo'.

Goed dat deze verhalen worden bewaard. [Jan Scheers]