Kerstmis met Fien en Milo

In de reeks rond ‘Fien en Milo’ van Pauline Oud spelen een muis en een konijn de hoofdrol. Samen beleven zij allerlei gebeurtenissen uit een kinderleven: eten, in bad gaan, slapen, eendjes voeren, naar zee gaan, enzovoort. Het belangrijke verschil met peuterboeken over gewone kinderen is dat er hier geen ouders meespelen. In Kerstmis met Fien en Milo volgt de lezer de hoofdpersonages op de dag voor kerstmis, wanneer ze een boom gaan kiezen en versieren. Vervolgens maken ze een sneeuwpop, want in peuterboeken sneeuwt het altijd met kerst. Op het einde heeft Milo de muis ook voor de sneeuwpop een klein kerstboompje gemaakt.
Het verhaal wordt afgewisseld met vragen aan de jonge lezer: die mag bijvoorbeeld raden welke kerstboom Fien en Milo kiezen en oefent zo zijn woordenschat en ruimtelijk inzicht. Bij het kiezen van de kerstballen en de versiering kunnen de peuters ook de namen van de kleuren oefenen, en wat woordenschat rond vormen.
Qua uitzicht lijken de meeste boekjes in de Clavis peuterreeks sterk op elkaar, en dat is bij deze titel niet anders: felle kleuren, duidelijk omlijnde figuren, weinig achtergrond, korte stukjes tekst. Het enige opvallende verschil is dat Oud niet alle figuren inkleurt, maar af en toe gescande stukjes stof voor de kleren en gordijnen gebruikt. Zo zien de sjaals van de dieren eruit alsof ze van echte wol gebreid zijn. De tekst is vrij plat, met veel uitroepen. Voorts overlappen tekst en beeld elkaar heel sterk: wat verteld wordt, is wat je ziet.
Peuterboekjes zijn zelden literair of artistiek uitdagend, maar Kerstmis met Fien en Milo is wel erg flauw. Het mikt uitsluitend op herkenbaarheid en schattigheid om een breed publiek te bekoren. [Vanessa Joosen]