Bruegel in detail
Manfred Sellink
Manfred Sellink (Auteur), Tommy Simoens (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Ludion, 2012 |
VOLW. : NON FICTIE : 700 TUYMANS |
15/04/2013
Luc Tuymans maakte op de internationale kunstscene vooral naam met zijn schilderwerk. Het grafisch werk kreeg minder aandacht. Daarom alleen al is het verdienstelijk dat uitgeverij Ludion uitpakt met een Engelstalig kunstwerk om dit goed te maken. Het is de catalogue raisonné over het totaal van Tuymans’ grafisch oeuvre. Dankzij deze publicatie krijgen we een inkijk in de grote diversiteit aan technieken (tekenen, krabben, uitsnijden, wateren, graveren en inkleuren) waarmee deze kunstenaar tussen 1989 en vandaag heeft gewerkt. Zo werd het een rijk overzicht van zijn zeefdrukken, zijdezeefdrukken, monotypes, aquatints, litho’s, digitale prints en offsetdrukken. En ja, zelfs het krassen in een vinylplaat ontbreekt er niet aan.
Luc Tuymans: grafisch werk 1989-2012 oogt als een aangenaam kijkboek. Het bleekwit van de cover van dit boek zet meteen de toon. De kunstenaar heeft immers een tijdlang zijn waarmerk gemaakt van beelden die eruitzien als overbelichte foto’s. Men zou haast vermoeden dat zijn werken een verkoudheid hebben opgedaan. Maar dit strookt vooral met de conceptuele diepgang waaraan zijn beeldvorming schatplichtig is. Ook in de opmaak hebben de kunstenaar, de uitgever en de auteurs er adequaat voor geopteerd veel witruimte uit te sparen. Op die manier krijgen de werken zèlf alle aandacht die ze verdienen. De eenheid in het oeuvre van Tuymans is opmerkelijk. Zelfs in deze grafische kunstvlijt weet hij zijn idioom naadloos te bewaren.
Even zuinig is men met de tekstgedeeltes omgesprongen. Om te beginnen geeft een compacte inleiding van de hand van Manfred Sellink, directeur van de Brugse musea en Bruegelspecialist, inzicht in de intermediaire stappen tussen Tuymans’ fotowerk, schilderwerk en prints. Hij schrijft de zwartkunst (die hier eigenlijk een witkunst is) van deze Vlaamse duizendpoot in binnen de traditie van les peintre-graveurs, zoals Dürer, Rembrandt of Goya. De technische detaillering in dit kunsthistorisch openingsessay lijdt echter onder enige academische overkill. Een beschouwend traktaat was hier meer op zijn plaats geweest. De technische, bijzonder volledige legendes die telkens bij de werken apart vermeld staan, horen er in deze uitputtende publicatie dan weer wel helemaal bij. Ook slalommen inhoudelijk verhelderende, korte tekstpassages door het boek heen, waaruit we telkens iets leren over de totstandkoming van de beelden. Zo komen we te weten dat Tuymans voor de tentoonstelling Le Verdict (in het Centre d’édition contemporaire te Genève, 1995) onderzoek deed naar de geschiedenis van de villa waarin de tentoonstelling plaatsvond. Dat de villa voorheen een oecumenisch centrum en daarna een weeshuis was geweest, inspireert hem tot de creatie van elf litho’s. De in situ presentatie van deze litho’s vormen ten slotte een heuse installatie waarin de gelaagdheid van mythe en feit aan de orde is. Zoals het bij een dergelijk boekwerk past, voorziet de appendix in toelichtingen over terminologie, een selecte tentoonstellingsgeschiedenis en een publicatielijst van catalogi, artikels en interviews.
[Joannes Késenne]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.