De eerste echte leugen

Dat fictie iets toevoegt aan de werkelijkheid wordt op iedere bladzijde van deze kleine roman bewezen. Luca (10) leeft alleen met zijn moeder en een kat op de zevende verdieping van een flatgebouw in een onbekende plaats. Op een dag staat zijn moeder niet op en de dagen erna wordt zij niet wakker. Al gauw begrijpt hij dat ze dood is. Hij verzwijgt het omdat hij niet naar een tehuis wil. Niemand mag het weten en daarom creëert hij een wereld waarin het alledaagse doorgaat: alleen is zijn moeder niet thuis… Het eten raakt op, zijn kleren zijn vies en de stank wordt ondragelijk. Op een dag gaat hij haar liefdevol opmaken. Hij weet dat dit niet kan duren. Als lezer word je binnengetrokken in het innerlijk van een kind dat moet overleven. Een zeer indringend portret van een kind dat kind blijft binnen een onhoudbare werkelijkheid. Humor en verbeelding helpen. ‘Ik heb twee maanden in de couveuse gelegen. Misschien lig ik er nu wel weer in, want ik kan geen kant op.’ Het perspectief ligt bij de ik, die ook tegen de lezer praat. Moeder treedt als personage op in de herinnering. De Italiaanse schrijfster schreef eerder twee romans; dit is haar eerste (en goede) vertaling in het Nederlands. Kleine druk.