Radetzkymars
Joseph Roth
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Ludion, 2012 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : KUNST : 700 VANRIET |
28/02/2013
Partie de Campagne van de Antwerpse kunstenaar Jan Vanriet vloeit voort uit de gelijknamige tentoonstelling in galerie De Zwarte Panter. De sobere, stijlvolle boekuitgave bevat een nieuwe reeks van 71 aquarellen. De werken zijn geïnspireerd op Jean Renoirs korte filmadaptatie Une Partie de Campagne (1936) van het gelijknamige kortverhaal van Guy de Maupassant, over een zondags uitstapje van een Parijse middenstander met zijn familie buiten de stad. Twee lokale jongemannen nemen elk moeder of dochter mee op een boottochtje op de rivier… Eerder vond Vanriet al inspiratie bij de Maupassant-adaptatie Bel Ami (1939), maar evenzeer bij de Duitse UFA-steractrice Zarah Leander of een stille film met de futuristische dichter Majakovski. Het literaire en het beeldende gaan bij hem vaak samen.
Diverse technieken en stijlen op een veelheid aan dragers kenmerken Vanriets buitengewoon veelzijdige oeuvre. Renoirs film en het medium waterverf in handen van Vanriet lijken evenwel voorbestemd voor elkaar. De vloeibare grenzen tussen film, literatuur en schilderkunst sijpelen zowel door Renoirs film — die verwees naar de impressionistische schilderijen van zijn vader Auguste — als Vanriets aquarellen — die hij inleidt met een eigen gedicht.
De gedurige regenval op de locatieopnames was overigens een reden waarom de film niet is afgewerkt. De waterverftekeningen incorporeren figuurlijk die setrealiteit en dat onaffe, wat associaties doet ontstaan over de oevers van de bladranden heen. In een iconische scène van de film zwieren de twee jongeheren de klapramen open om in de diepe ruimte van het ononderbroken kader dat zo wordt gecreëerd, het meisje Henriette gade te slaan op de schommel. Vanriet begint en eindigt de reeks ook met variaties op het schommelende meisje, zoals de vensterluiken vervat tussen voor- en achterplat. Het schijnbaar onbezorgde schommelmeisje wordt meteen gecontrasteerd met de melancholische einzelgänger, Henri, die bij het filmeinde zonder haar achterblijft op hun lieu de memoire. Vanuit die leemte kunnen in het boek dan weer andere, eigen ervaringen uitwaaieren.
Zoals Renoir zelf de gastheer speelt in zijn film, zo is Vanriet erg aanwezig in zijn aquarellen. Trompe l’oeil-schetsboekringen versterken de indruk dat het om persoonlijke dagboekimpressies gaat. In nevenverhalen verwerkte hij een dierbare vriendin en het overlijden van zijn moeder.
Een persoonlijke beschouwing van Marc Didden in een (te) anekdotische stijl sluit het boek af. Helaas bevat die ene tekst toch een aantal taalslordigheden, en een inhoudelijke uitschuiver (Didden noemt Gabrielle Augustes vrouw en Jeans moeder, in plaats van kindermeisje annex model). Maar Vanriets vraag in zijn inleidend gedicht, tevens openingszin van de film, is: Bijt de vis? De vis bijt. [Ruben Demasure]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.