De weg naar Rome

De weg naar Rome is het derde deel van een trilogie, na Het verloren legioen en De zilveren adelaar. De hoofdpersonages zijn nog steeds de tweeling Romulus en Fabiola, die als slavenkinderen verkocht werden en hopen elkaar ooit weer te zien. Romulus strijdt onder Caesar in Egypte, Klein-Azië en Noord-Afrika (tegen Pompeius), hij werd door de bevelhebber beloond met de vrijheid (nadat hij in het amfitheater een neushoorn overwon). Nadat Brutus haar vrijkocht heeft Fabiola in Rome het bordeel gekocht waarin ze als slavin werkte, maar ze heeft er ook een tijdje een relatie met Brutus’ vijand Antonius. Ze zoekt contact met politici om zich te kunnen wreken op Caesar, die ooit haar moeder verkrachtte (en dus de vader van haar en haar tweelingbroer is). In haar woning bereiden de samenzweerders de moord op Caesar voor, nadat die alsmaar meer macht naar zich toetrok. Door die totaal verschillende houding tegenover Caesar is de hereniging van Fabiola met haar broer natuurlijk heel anders dan ze verwacht had. Bij de moord op Caesar sympathiseert zij met samenzweerders, terwijl Romulus tevergeefs de moord (die door zijn vriend-waarzegger voorspeld was) op zijn geliefde leider probeert te voorkomen.
Ondanks een zekere wijdlopigheid brengt Ben Kane toch weer een vlotte en onderhoudende roman. Hij houdt zijn verhaal levendig door via de personages regelmatig van locatie te wisselen, en hij doet dat vaak op een ogenblik dat het voor een personage bijzonder spannend of levensgevaarlijk wordt. Vooral liefhebbers van geweld en gruwel bedient hij gul. Die blijven niet tot het oorlogsgeweld beperkt. In Rome zijn er de gevechten tegen wilde dieren in het amfitheater, maar ook het extreme straatgeweld met onder meer een soort oorlog tussen bordelen, die (na de breuk van Fabiola met Antonius) escaleert tot een straffeloze en moorddadige belegering van haar zaak. Door doeltreffende wapens, zoals bijlen, spatten meermaals stukjes hersenen in het rond. Ter afwisseling zijn er ook de psychologische ontwikkelingen van de personages. Fabiola’s relaties met Brutus en Antonius zorgen voor spannende peripetieën. De verhaallijnen rond Romulus en zijn zus worden ten slotte ingenieus met elkaar verbonden in Rome. Het gewelddadige en straffeloze klimaat in de laatste jaren van de republiek wordt treffend weergegeven.  
De tekst bevat heel wat Latijnse (technische) termen die in een verklarende woordenlijst uitvoerig belicht worden. Wel is er geen lijst van persoonsnamen, waardoor het mogelijk is dat de lezer pas laat beseft dat Fabiola’s minnaar Brutus niet de Caesarmoordenaar is. Op het opgenomen kaartje ontbreken plaatsnamen waar belangrijke veldslagen plaatsvonden.    
[Jef Ector]