Een nacht vol herrie

Twee vriendjes wonen samen in de prachtigste olijfboom die je je maar kunt voorstellen. De spring-in-'t-veld Rood lijkt nog het meest op een klein aapje en is altijd druk in de weer. Geel heeft meer iets van een mollige hamster en zit het liefst met een boekje in een hoekje. Het tweetal verschilt als dag en nacht, maar meestal hebben ze het fijn samen. De problemen beginnen als Geel op een avond wil gaan slapen, terwijl Rood vol overgave op een soort gitaar tokkelt. Geel denkt alleen maar aan slapen en Rood denkt alleen maar aan muziek maken. Geen van beiden is in staat om te luisteren naar de noden van de ander. Daardoor krijgen ze vreselijke ruzie, zó erg dat ze niet eens meer met elkaar willen praten. Het wordt dus een poosje heel stil daar in die prachtige olijfboom, onder die mooie sterrenhemel. En net die stilte zet Rood aan het denken en spontaan begint hij zachtjes een wijsje te tokkelen, dat ook Geel wel lijkt te appreciëren. Beide vrienden zijn gekalmeerd door de time-out en zijn nu helemaal klaar om een compromis te sluiten. Rood speelt een rustgevend wiegeliedje voor Geel, die al snel slaapt als een roos.
Dit boekje is een stoomcursus in sociale vaardigheden, precies op maat van de allerkleinsten. Het ontluikende besef van een eigen ik, een unieke persoonlijkheid, met vaak totaal andere karaktertrekjes en voorkeuren dan die van vriendjes, is voor peuters een belangrijke en vaak schokkende ontdekking. Het verhaal van Geel en Rood vertelt op een basale en aandoenlijke manier hoe die verschillen in persoonlijkheid aanleiding kunnen geven tot een hoogoplopend conflict. Maar tegelijkertijd wordt ook getoond dat vrienden best in staat zijn om dit conflict samen op te lossen. En de ó zo belangrijke, milderende rol die de stilte in een dergelijke situatie kan spelen, wordt op een sublieme manier in de kijker gezet.
De illustraties zetten de kern van het verhaal nog eens extra in de verf. Het decor is sober gehouden. We zien een robuuste, eenvoudige olijfboom als veilige thuishaven, tegen een rustige donkerblauwe hemel vol zachtglanzende sterren. Hierdoor kan alle aandacht onverdeeld gaan naar de duidelijk zichtbare verschillen in kleur en vorm tussen Rood en Geel. Deze uiterlijke verschillen, die symbool staan voor de verschillen in hun karakter, maken de boodschap van uniciteit visueel meteen duidelijk voor jonge kinderen. De emoties op de snoeten van Rood en Geel zijn bovendien verbluffend reëel uitgewerkt. Ergernis, boosheid, koppigheid, ontzag voor de stilte, verlegenheid, opluchting omdat het conflict opgelost is, je ziet de gevoelens zó voor je ogen. Niet alleen peuters zullen vertederd worden door de opvallend menselijke trekjes van dit duo. En de belangrijke raad die de bewoners van de olijfboom meegeven, om elkaar van tijd tot tijd de nodige ademruimte te laten, is evenmin alleen voor peuters van toepassing. [Katrien Maris]