Mega goed (in bijna alles)

Het hoogtepunt van elk schooljaar is zonder twijfel het schoolreisje. De chaotische Tom Groot heeft er zin in, maar omdat hij eigenlijk een beetje is vergeten dat er een formulier voor was en zijn ouders hem daarom nooit hebben kunnen inschrijven, zal het spannend worden of hij wel mee kan.
Tom is zo snel afgeleid, dat hij eenmaal thuis alweer vergeet dat hij een formulier moest zoeken. In plaats daarvan gluurt hij in de tuin van de buren, waar onbekende mensen staan te kijken. Onder hen een meisje dat hele lelijke gezichten kan trekken. Bijna net zo lelijk als die van Tom zelf. Bijna.
De afleiding die Tom in alles vindt, komt in de vormgeving van dit boek goed naar voren: de bladzijden ogen druk en vol. Gezichtjes van de personages, tekeningetjes van woorden die Tom gebruikt — of dat nu een badkuip is of een banaan.
Tom houdt in zijn huiswerkschrift nauwkeurig bij wat er allemaal gebeurt in zijn leventje. Hij heeft een onuitstaanbare zus Delia, die ergens een baantje heeft waar ze heel geheimzinnig over doet. Er is zijn band, Dogzombies, en zijn lievelingsblad Rock Weekly heeft een wedstrijd T-shirt ontwerpen uitgeschreven.
Gelukkig gaat de schoolreis door en Tom en zijn klasgenoten mogen drie dagen op kamp. Ze hebben er veel plezier met vlotten bouwen, varen, muurklimmen, snoep, middernacht-feesten en geintjes.
Op de tweede dag komt er post van het thuisfront. Toms ouders zijn zijn kamer opnieuw aan het schilderen en Delia heeft het ontwerp van zijn T-shirt gevonden. Reden tot paniek, maar bij zijn thuiskomst blijkt zijn kamer fantastisch opgeknapt te zijn, met één muur met schoolbordverf. En Delia heeft het T-shirtontwerp namens Tom opgestuurd naar Rock Weekly. Op de laatste bladzijde moet Tom wel toegeven dat zijn zus geweldig is, want hij heeft de ontwerpwedstrijd gewonnen.
Het eigenlijke verhaal is dun en kinderlijk met veel ‘en toen’, ‘en toen’, maar door de enorme hoeveelheid droedels, is het met name voor beginnende lezertjes en snel afgeleide kinderen (kinderen zoals Tom Groot zelf) een zeer aantrekkelijk boek. Leuk is ook dat woorden als ‘kraakt’ visueel weergeven wat kraken eigenlijk is, en ‘FEEST’ ziet er door de lay-out extra feestelijk uit, idem voor vele geluiden (knal, klap, enzovoorts) en zichtbare bewegingen als lachen en bibberen. Door delen van de tekst te tekenen is de betekenis nog duidelijker.
Het boek behoeft geen aandachtige leesstijl en met maximaal achttien regeltjes tekst op een bladzijde, heeft de lezer gevoelsmatig al veel gelezen. Het boek is daarmee zo uit. [Dieuwke van Turenhout]