De grootste truc aller tijden : een familiegeschiedenis
Theodor Holman
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Nijgh en Van Ditmar, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HOLM |
31/12/2002
Ik lig verkeerd. Dat gevoel typeert mijn leven. En ook: ik ben er verkeerd uitgekomen. Alles waar ik van houd, verdwijnt op het moment dat ik ermee te maken krijg": zo portretteert Theodor Holman zichzelf in Een man van staal, een van de teksten die samen met de eerder verschenen publicaties Familiefeest, Apenliefde en Hoe ik mijn moeder vermoordde een familiekroniek vormen waarin de auteur de relatie met zijn ouders wil doorgronden. Holman, die in zijn verhalen als vertellende ikfiguur optreedt, tracht op die manier niet alleen met zichzelf, maar ook met de mensen die hem omringen, in het reine te komen. De teksten gaan grotendeels over zijn ouders en de manier waarop die gepoogd hebben hun kampervaringen te integreren in het bestaan dat zij na de Tweede Wereldoorlog in Nederland hebben opgebouwd. Vader Holman, die assistent-resident was in Indonesië, werd in de oorlog vier jaar gescheiden van zijn vrouw en zijn pas geboren dochtertje. Na de bevrijding werkte hij nog korte tijd in het land waar hij altijd met zijn hart zou blijven, maar keerde nadien verplicht terug naar Nederland. Vooral in Familiefeest, waarin bijna tot op de minuut verslag wordt uitgebracht van de dood van vader Holman en de begrafenis, wordt hij ten voeten uit getekend. Moeder Holman is de centrale figuur in Hoe ik mijn moeder vermoordde en Een man van staal: bij mondjesmaat, en dan nog in de eerste plaats tegen Karen, een van de vriendinnen die Holman mee naar zijn ouderlijk huis brengt, doet zij het relaas van de strijd die ze in het Jappenkamp heeft moeten leveren om samen met haar dochtertje te overleven. En als rode draad door het verhaal over het ouderpaar Holman loopt dit van de ikfiguur zelf, die van relatie naar relatie sukkelt en er nauwelijks in slaagt zijn leven in een ietwat vaste vorm te gieten. Theodor Holman schrijft over dit alles in een verraderlijk eenvoudige stijl, waarin humor en tragiek elkaar voortdurend voor de voeten lopen. De snelle opeenvolging van de korte en afgemeten fragmenten waaruit de teksten zijn opgebouwd, geeft aan de verhalen in hun totaliteit een vaart mee die alleen laat vermoeden hoe diep de auteur zich emotioneel engageert. [Jooris Van Hulle]
Redactie
'Arme ziel,' zei mijn moeder, en ze ging naast hem zitten, haar rok, bijna onmerkbaar, wat opzijschuivend zodat die niet vuil zou worden van het kleine plasje urine dat naast mijn [zojuist overleden] vader lag.' Citaat uit 'Het blijft toch familie' waarin columnist/schrijver/ tv-interviewer Theodor Holman (1953) overwegend in dialoogvorm afwisselend ontroerend, cynisch en geestig schrijft over zichzelf en zijn familie, waarbij hij zichzelf niet spaart. Belangrijke thema's: het Indische oorlogsverleden van zijn ouders (beiden zaten in kampen), zijn dochtertje, het overlijden van zijn vader, zijn relatie met zijn moeder, haar verlangen naar euthanasie, en zijn verhouding met en vaak niet fraaie gedrag t.o.v. zijn ex-vrouw en vriendinnen. Het boek is een compilatie van 'Apenliefde', 'Familiefeest' en 'Hoe ik mijn moeder vermoordde', aangevuld met nieuwe fragmenten. 'Hoe ik mijn moeder vermoordde', een bewerking van het script van het spraakmakende gelijknamige docudrama van Holman en Theo van Gogh, kreeg de Icodo-prijs 2000. Zinvolle bundeling waarin alle losse delen zijn samengesmeed tot een mooie, aangrijpende en humoristische familiekroniek. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.