Onmogelijke wezens

Christopher had nooit kunnen vermoeden waar hij zou belanden door ongehoorzaam te zijn en de berg op te lopen die zijn grootvader verboden had. Hij ontmoet er Mal, een meisje met een soort draak op haar schouder die hem overtuigt om in het water te springen en samen met haar naar de Archipel te duiken. Hij komt in een wereld terecht van draken, angstaanjagende karkadanen, gevleugelde paarden en griffioenen. Die fascinerende wereld is in gevaar, er is veel sterfte onder de dieren. Wanneer ze tot de ontdekking komen dat Mal ervoor kan zorgen dat de kern van de Archipel hersteld kan worden, start een avontuurlijke tocht naar verschillende eilanden waar ze heel uiteenlopende wezens ontmoeten en steeds weer op het nippertje ontsnappen aan de moordenaar die hen lijkt te achtervolgen.

Een verhaal dat onmiddellijk begint en dat je niet meer lost tot je aan de laatste pagina bent gekomen. Twee tieners die in twee heel verschillende werelden leven, maar die wel begrijpen hoe belangrijk beide werelden zijn en beseffen dat er iets moet gedaan worden. Christoffer en Mal hebben vanaf het eerste moment dat ze elkaar treffen door dat ze elkaar moeten steunen en helpen om overeind te blijven in de continue dreiging die hen boven het hoofd hangt. Die spanning blijft je het hele boek triggeren en aanzetten tot verderlezen. De gebeurtenissen volgen elkaar in een snel tempo op zonder de rode draad uit het oog te verliezen, en regelmatig wordt er terugverwezen naar plaatsen waar ze al geweest zijn of wezens die ze nog moeten ontmoeten. Los van de spanning is de gekozen taal ook een vermelding waard. Tijdens het lezen word je vaak verrast door een ontzettend visuele beschrijving (De man die boven hen stond, was van het type kleerkast dat andere grote mannen er tenger en ballerina-achtig uitliet zien. Hij had donkere stoppels, in elk oor een gouden ring en een brandmerk aan de linkerkant van zijn hals. Over zijn gezicht liepen diepe voren die de zee daar had gegrift.), een uitspraak met humor (En dat, zei ze tegen Christopher 'voor je gaat vragen met je maar wat-gezicht en je nee echt?-ogen, is zuiverste feit) of zelfs een stukje pure poëzie (Ze bezat de stilte van iemand die gewend is aan goed luisteren) en nog zo een pareltje om het af te leren: Het donker zat in zijn neusgaten. Aan de binnenkant van zijn ogen. Het was angst. Zijn hart was een ijzeren spies. Laat het daarmee duidelijk zijn dat je absoluut geen fan moet zijn van sciencefiction om van dit boek te houden. Het is een aanrader voor iedereen omdat er voor iedereen wat aanwezig is: spanning, humor, vriendschap en liefde met af en toe een vleugje filosofie. 

Om het helemaal af te maken bestaan de schutbladen uit de oude kaart van de Archipel en worden de verschillende wezens kort beschreven en mooi getekend zodat je een duidelijk beeld krijgt van wat voor wezens er bestaan.