Weerwolven

In dit achtste deel van de 'Demonata'-reeks zetten de Demonata weerwolven in om Grubbs Grady en zijn kompanen op te jagen. Grubbs maakt nu deel uit van de Discipelen, een groep magiërs die vecht tegen de Demonata, en die proberen om hen het geheim te ontfutselen van de Schaduw, een machtige demon. Ondertussen hebben ze ook de Kah-Gash, een legendarisch wapen, gevonden. Als Grubbs, Kernel Fleck en Bec hun krachten bundelen, kunnen ze het wapen ontketenen.

Wanneer de Discipelen vernemen dat Grubbs' oom Derwisj is aangevallen door weerwolven, vermoeden ze dat de Lammeren erachter zitten. Deze instantie heeft als taak tieners te elimineren die ten prooi vallen aan lycantropie, aangezien deze jongeren anders veranderen in weervolven. Het vermoeden rijst dat de Lammeren heulen met de Demonata, en Grubbs trekt er samen met enkele Discipelen en het door hen opgetrommelde leger op uit om de waarheid te achterhalen. Zo komen ze te weten dat de weerwolven nog leven en zelfs door de Lammeren gefokt worden om ze om te vormen tot vechtmachines. Op het eiland waar de weervolven zijn ondergebracht, wordt het team in de val gelokt door een van de Demonata en een lid van de Lammeren, Antoine Horwitzer (een duidelijke verwijzing naar Anthony Horowitz). Grubbs, die zelf getroffen werd door lycantropie, maar die de wolf in zich steeds had weten te onderdrukken door magie, moet nu het beest in zich loslaten. Alleen op die manier kan hij nl. de weinige overlevenden veilig van het eiland afkrijgen. Dan doet demon Juni Swan een vreselijke voorspelling: Grubbs zou later diegene worden die de wereld vernietigt.

In Darren Shans boeken worden gevechten vaak op zeer gruwelijke manier beschreven, maar in Weerwolven heeft hij zich toch wat ingehouden, vooral dan in de scènes met de weerwolfaanvallen, waarin de nadruk toch vooral op de actie ligt. Shan laat hier de verbeelding van de lezer werken, terwijl hij meestal toch vrij expliciet is. Dat er mensen worden "afgemaakt" of "ten onder gaan", is voor Shan bv. vrij zacht taalgebruik. De diehard horrorfans zullen misschien wat ontgoocheld zijn door de minder gruwelijke gevechtsscènes, maar zullen dan weer wel aan hun trekken komen aan het einde van de roman, tijdens het gevecht tussen Grubbs en Juni Swan, waarin Grubbs probeert Juni's hersenen beetje bij beetje uit haar hoofd te verwijderen door het gat dat vroeger haar neus was. Dit is weer een geslaagde roman, al is Weerwolven iets minder een pageturner dan andere delen in de reeks. [Ilse Moens]