De prestatiegeneratie : een pleidooi voor middelmatigheid

Alle experten zijn het erover eens: jongeren van nu hebben torenhoge verwachtingen van hun leven. Rijkdom, roem, succes: deze generatie wil het allerbeste voor zichzelf.
Jeroen van Baar, zelf een twintiger, typeert de jongeren met het etiket ‘maximalisten’ – mensen die overal en altijd het onderste uit de kan proberen te halen. Daarom zijn deze mensen ook altijd net niet tevreden, want het kan toch altijd nog net ietsje beter. Hoewel maximalisten vaak betere resultaten behalen, zijn ze doorgaans minder gelukkig met het resultaat van hun keuzes.
Maximalisme is overal, stelt Van Baar. Deze generatie is ermee opgegroeid. De oude generatie vindt deze jongeren vaak verwend, omdat ze niet zouden beseffen in welke luxe zij leven. Het is een generatie die in volle welvaart kon opgroeien en die kon genieten van een grote vrijheid. Tegelijkertijd ervaren deze jongeren dat er heel veel van hen verwacht wordt. Middelmatigheid is niet genoeg. Ze moeten de beste resultaten behalen; zowel op school als in het arbeidsleven. Die drang en wens om uit te blinken leidt tot een enorme prestatiedruk. Volgens Van Baar is een gevolg daarvan net zogoed dat deze generatie niet tevreden is. Hij bespreekt een aantal domeinen waarop dat streven naar maximale resultaten tot uitdrukking komt, zoals het onderwijs, de universiteit, het zoeken van een partner en natuurlijk ook het arbeidsleven. In al die domeinen is de angst om het niet perfect te doen, om niet bij de besten te zijn, alom aanwezig. Ook passie is belangrijk voor deze mensen. Het is een doel op zich geworden in plaats van een bijproduct van interesse. De arbeidsmarkt is hier overigens al helemaal op ingesteld. Tegen de stroom van het maximalistische in pleit Van Baar in dit boek voor de waarde van het middelmatige, het belang van de doorsnee en de schoonheid van de status-quo.
Dit vlot leesbare boek is geen zelfhulpboek, geen coaching- of leerboek over de kunst van het kiezen. Het is veeleer een persoonlijke reflectie die deze generatie in kaart wil brengen en probeert te verklaren waarom zij zich zo gedraagt en wat ze daarbij voelt. De ideeën en ervaringen zullen zeker herkenbaar zijn voor heel wat generatiegenoten van de auteur; voor ouderen geeft het een blik op wat deze jonge mensen bezighoudt en beroert. [Guido Cuyvers]