Loredana Bianconi vergezelt een vriendin in haar zoektocht naar een baan. Op haar 45ste is dat allesbehalve een makkelijke opgave. Devenir is echter meer dan een queeste naar werk. Via de stappen en bespiegelingen van het personage worden we ertoe gebracht te reflecteren over solidariteit, ouderdom, schoonheid, autonomie, geluk, utopieën, en zelfs de meest fragiele en intieme momenten van de relatie met zichzelf. Kunnen we ons anders voordoen als we de arbeidsmarkt opgaan? Hebben wij nog het recht om werk te zien als een ontdekking, een verlangen, een experiment?
Italië, midden jaren zeventig. Adriana, Barbara, Nadia en Susanna zijn 20 jaar oud wanneer ze besluiten een leven te leiden in naam van de gewapende strijd. Hun milieu en gezin laten ze achter om van revolutie het centrum en doel van hun bestaan te maken. Zij sluiten zich aan bij de Rode Brigades, de grootste communistische terroristische organisatie in het naoorlogse Italië en worden er centrale figuren. Vandaag keren ze na talloze jaren in de gevangenis terug, en proberen elk op hun eigen manier getuigenis af te leggen. Zij spreken over de politieke beweegredenen die hen aanvankelijk dreven, de conflicten, twijfels en momenten van verscheurdheid die hun leven als vrouw, meegesleurd in een draaikolk van oorlog en geweld, markeerden. Een proces dat eindigt in de veroordeling van de gewapende strijd zelf en het lijden in de levens die ze verwoestten – dat van hun slachtoffers en dat van henzelf.
