Het leven van een jong, bemiddeld doorsneegezin in Gent verandert drastisch nadat het zoontje ongelukkig ten val komt en de vader zichzelf verliest in obscure verschijnselen en wanen.
Sylvie Marie is een dichter die het geluk niet schuwt – omdat ze het niet helemaal lijkt te vertrouwen. Zeschreef een bundel waarin huiselijkheid een cocon wordt, een vesting tegen omringend gevaar – dat echter nergens helemaal bezworen wordt.
Sylvie Marie is een dichter die het geluk niet schuwt – omdat ze het niet helemaal lijkt te vertrouwen. Zeschreef een bundel waarin huiselijkheid een cocon wordt, een vesting tegen omringend gevaar – dat echter nergens helemaal bezworen wordt.
Het leven van een jong, bemiddeld doorsneegezin in Gent verandert drastisch nadat het zoontje ongelukkig ten val komt en de vader zichzelf verliest in obscure verschijnselen en wanen.
Waarom kijken mensen zo graag door het raam? Wat doet een raamlijst met het beeld dat erin verschijnt? Het stelt de dingen in perspectief. En het roept vragen op. In heldere en compacte poëzie laat Sylvie Marie zien hoe we verdriet en geluk beramen en er nooit helemaal in opgaan.
"In de vijf afdelingen van deze debuutbundel evoceert de Vlaamse dichteres Sylvie Marie het tekort dat in de titel wordt uitgedrukt: de essentie van mensen en dingen is maar al te vaak zoek of ontglipt je. De zieke moeder is niet in staat haar kinderen die naar haar liefde haken, aandacht te schenken. De minnaars, die elkaar gretig ""openknopen"", blijken keer op keer onmachtig zich helemaal bloot te geven aan de ander. - Sylvie Marie schrijft ongekunstelde, maar uiterst pregnante poëzie, met mooie beelden en knappe enjambementen."
