Eerste deel van de autobiografie van Victor Klemperer, die in 1960 in Dresden overleed. Klemperer wordt in 1881 geboren in Landsberg an der Warthe als zoon van een rabbijn. Hij ondergaat hetzelfde lot als vele Duitse joden in de eerste helft van de twintigste eeuw. Als vaderlandslievend Duitser meldt hij zich als vrijwilliger tijdens de Eerste Wereldoorlog. In de Republiek van Weimar ontplooit hij zich als hoogleraar in de Romaanse talen en wordt christen, maar ziet verdere aspiraties door antisemitisme geblokkeerd. Als jood wordt hij door de nazi-wetgeving in de loop van de jaren dertig steeds meer buitengesloten.
