Arkadia : een drieluik
Sipko Melissen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MELI |
31/12/2001
De derde dag stond de titel vast: 'De donkere kamer van Michelangelo'. Mijn essay zou beginnen met het halfjaar uit zijn leven waarover niets bekend is". Wanneer Zeger van Vuren vijftig jaar oud geworden is, trekt hij naar Italië om er aan een studie over Michelangelo te werken. Hij concentreert zich op een periode uit het leven van de schilder waarin deze een aantal bijzondere sonnetten schrijft, geïnspireerd op de ontmoeting met een ongewone jongen. De goddelijke schoonheid van de jonge Tommaso heeft op Michelangelo een transcenderende werking die hem tot een uitzonderlijke vorm van kunst drijft. Op gelijkaardige wijze maakt ook Zeger kennis met een jongen die voor hem een Etruskische faun incarneert en die zijn hele denken, doen en voelen beïnvloedt en inspireert. Terwijl Zeger zijn aandacht schijnbaar enkel richt op de lotgevallen van Michelangelo, moet hij gaandeweg onderkennen dat zijn eigen tragische lot niet van dat van de schilder te onderscheiden is.
Het werk is een reflectie op schoonheid, op kunst en op al wat tot gevoelens van overweldiging kan leiden. De liefde staat centraal en wordt in al haar aspecten geanalyseerd; de auteur toont aan dat noch geestelijke, noch lichamelijke liefde ooit even ver zullen reiken als pure zielsverwantschap. Met ongegeneerde trefzekerheid brengt hij universele waarheden aan het licht die hij subtiel uitdiept en een nieuwe en verrassend originele waarheidsbodem toebedeelt. Hij creëert een evenwichtige vertelling waarbij een theoretische uiteenzetting over de motieven en beweegredenen die Michelangelo tot zijn meesterlijke kunst brachten, gecombineerd wordt met een tragisch verhaal van een ouder wordende man die geen rust kan vinden omdat zijn vergankelijke schoonheid hem parten speelt. Verhaal en uiteenzetting worden geharmoniseerd tot een homogene structuur; beide elementen ondersteunen elkaar en vullen elkaar aan.
Je krijgt het gevoel alsof de auteur je bij de lectuur bij de hand neemt. Structureel zit het werk dan ook onverbeterlijk in elkaar: iedere vraag die bij de lezer opkomt, wordt door de auteur precies op het juiste moment beantwoord. Op die manier wordt de betrokkenheid bij het verhaal en bij de gebeurtenissen die het hoofdpersonage overkomen, uitermate groot. Melissen hanteert daarnaast een stijl die het idyllische van de omgeving en het surrealistische van de gebeurtenissen in volledige harmonie brengt. [Tina Van de Leur]
Nop Maas
Sipko Melissen, wiens eerste roman 'Jonge Mannen aan Zee'* bekroond werd met de Anton Wachterprijs, lokaliseert zijn nieuwe roman in Toscane. Hoofdpersoon is een vijftigjarige Amsterdamse kunsthistoricus. Nadat zijn langjarige relatie op de klippen is gelopen trekt hij zich terug op het Toscaanse platteland om een boek te schrijven over een duistere periode uit het leven van Michelangelo. Het gaat om de periode dat de kunstenaar in contact komt met de jongeman Tommaso de Cavalieri, die hem zal inspireren tot zijn mooiste sonnetten. Net als zijn onderwerp raakt de kunsthistoricus in de ban van van een mooie jongen, de twintigjarige narcistische Elio, 'een kind verdwaald in de wereld van een man die een kind had willen blijven'. Want de hoofdfiguur van deze roman tobt erg over het ouder worden. Geheel geslaagd is de roman niet: de gebeurtenissen ontwikkelen zich nogal traag; de jongen Elio wil bij gebrek aan geestelijk leven niet erg tot leven komen en het gedub over Michelangelo is niet echt opwindend. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.