De grens van glas : een roman in negen vertellingen

Op een gehaaide manier weet de auteur negen schijnbaar zelfstandige verhalen derwijze aan elkaar te koppelen -- weze het soms enkel doordat dezelfde figuren erin paraderen, telkens in een andere rol -- dat zij een fraaie belichting brengen van wat kan doorgaan als een specifiek Mexicaans probleem: het leven om en bij de grensstreek met de VS en de bijbehorende fixatie op het migreren, 'ooit', naar de andere kant. Sommigen lukt dat, anderen niet. Wie slaagt, blijft in de VS doorgaans aan de rand staan van de samenleving; weer anderen worden om den brode lid van de grenspatrouilles die uitgerekend tot taak hebben clandestiene grensoverschrijders op te pakken en terug te sturen. En dan zijn er de mensen die met tijdelijke pasjes de grens over mogen om als goedkope werkkrachten te worden ingezet in het zuiden van de VS. Hoewel er dus sprake kan zijn van een permanente osmose tussen beide staten, blijft er hoe dan ook -- dat is precies het thema dat Fuentes wil aankaarten -- tussen beide volksgroepen een ondoordringbare 'grens van glas'. Symbolisch wordt dit verwoord in het titelverhaal, waarbij een Mexicaanse ruitenwasser en een Amerikaanse vrouwelijke manager contact maken met elkaar -- maar nauwelijks iets meer dan oogcontact, want het raam staat tussen beiden in. Net als in dit verhaal worden in de andere acht beurtelings toestanden geschetst die in hun globaliteit de geluidloze tragiek oproepen die achter deze problematiek schuilt. Fuentes heeft van zijn eerdere verhaalkracht niets ingeboet, zoveel mag zeker zijn. [Hugo Van Hoecke]