Een ik-figuur, die veel weg heeft van de 75-jarige schrijver zelf, vertelt verhalen over overleden mensen die in zijn leven een belangrijke rol gespeeld hebben. Hun dood en de omstandigheden van sterven zijn steeds hoofdthema van een verhaal. Behalve de personen geeft Nooteboom ook beeldend het milieu en de sfeer van zijn jongere jaren weer.
Een triptiek: essay, kortverhaal en essayistische herinnering, die samen meer zijn dan de som der delen. Barnes schrijft over de ballonvaart, fotografie en een herinnering aan zijn overleden echtgenote Pat Kavanagh, literair agente.
In tien verhalen schrijft de auteur met een bedrieglijke eenvoud over de levens van vrouwen en de meedogenloosheid van het leven, huwelijk, overspel, verlies en wreedheid. Een jonge vrouw en moeder die moet leren omgaan met de ondraaglijke pijn van het verlies van haar drie kinderen; een vrouw die probeert wraak te nemen op haar concurrente in de liefde; en een 19de-eeuwse vrouwelijke wiskundige die het geluk najaagt.
Een man dwaalt door een desolate streek, onduidelijk is wat daar is gebeurd en wat de man daar doet. Maar de indringende en poëtische beelden zijn hier belangrijker dan het verhaal.
‘Manuscript uit Accra’ is een zoektocht naar antwoorden op de grote levensvragen. De rol van liefde, verlies, eenzaamheid, angst, trouw, seks, de toekomst... Dit boek biedt een blik op het leven vanuit een andere invalshoek.
