De jaren met Laura Díaz
Carlos Fuentes
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Meulenhoff, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 2656 |
31/12/2008
In dit boek opteert Carlos Fuentes, de hoogbejaarde coryfee van de Mexicaanse letteren, voor een veelheid aan 'mini-romans': hij ontwikkelt nl. hij meer dan een dozijn conflictsituaties die zich binnen gezinnen afspelen. Een groot deel daarvan zijn zgn. 'vaderstudies': zo krijgen we het verhaal opgedist van een man die wil dat zijn vier zoons priester worden. In een ander verhaal houdt de vader dan weer zijn drie dochters aan het lijntje m.b.t. de erfenis. Verder lees je over een priester die een dochter heeft verwekt met wie hij een ranzige relatie onderhoudt, een president die krijgt af te rekenen met zijn verwende zoon, en een generaal die moet kiezen welke van zijn twee zoons moet worden omgebracht. Verhalen waarin de moeder centraal staat zijn er ook. Een van de pakkendste is daarbij dat van een vrouw die brieven uitwisselt met de indiaan die haar dochter vermoordde, in een poging om het waarom te bevatten van zijn daad. En dan zijn er nog de driehoeksrelaties, twee tot drie verhalen waarin telkens dezelfde figuren het mooi weer uitmaken. Heel wat van deze heikele situatieschetsen draaien rond het bruuskeren van mensen en de calamiteiten die daarmee gepaard gaan. In alle verhalen primeert echter, eerder dan wat feitelijk voorvalt, het peilen naar de beweegredenen. Waartoe leiden scheefgegroeide situaties? Wat kan er gebeuren wanneer de bal eenmaal aan het rollen gaat? Waartoe leiden extravagante beslissingen?
Dit peilen naar de diepte heeft tot gevolg dat de aanwijsbare gebeurtenissen soms enkel suggestief aan bod komen, wat sommige lezers nu en dan zal verplichten op zoek te gaan naar de draad. Soortgelijk zoekwerk dringt zich ook op m.b.t. de halfpoëtische 'koren' die tussen elk deelverhaal opduiken. Deze bizarre schrijfsels komen eerder surrealistisch over, staan niet meteen in relatie tot wat voorafgaat, of verbreden de problematiek naar het maatschappelijke toe. Ze lijken dan ook vooral sfeerscheppend bedoeld. Al bij al is dit werk over familiebanden, trouw en ontrouw, liefde en geweld, een vreemde constructie met hoogten en laagten, die echter absoluut vakkundig is uitgewerkt. [Hugo Van Hoecke]
Maarten Steenmeijer
In de jaren zestig en zeventig zette Carlos Fuentes (1928) samen met Gabriel García Márquez en Mario Vargas Llosa de literatuur van Spaans-Amerika op de wereldkaart. In zijn omvangrijke oeuvre onderzoekt Fuentes de complexe etnische, historische en culturele identiteit van zijn vaderland Mexico. De vitaliteit waarmee hij dit doet, is ondanks de hoge leeftijd van de schrijver onverminderd. Fuentes lijkt zelfs productiever te zijn dan ooit. Dat de kwaliteit van zijn romans daar niet onder hoeft te lijden, bewijst deze roman, die is opgebouwd uit een serie korte novellen die allemaal over relaties binnen het (Mexicaanse) gezin gaan. Typisch voor Fuentes is dat hij deze relaties nooit op zichzelf laat staan, maar ze altijd in het grote verband van de Mexicaanse geschiedenis, cultuur en identiteit plaatst. Deze 'brede' aanpak staat de intimiteit van de verhalen niet in de weg. Integendeel. Het gelukkige resultaat van Fuentes' tweesporenaanpak is dat deze verhalen je het gevoel geven dat je niet alleen diep in de ziel van de individuele personages kijkt, maar ook in die van Mexico. Een hoogtepunt in het oeuvre van Mexico's grootste schrijver. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.