Roxy
Esther Gerritsen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 6892 |
31/12/2008
Dat de Nederlands toneelschrijfster Esther Gerritsen ook als romanschrijfster aardig uit de verf kan komen, bewees ze met de romans Tussen een persoon en Normale dagen, intens proza waarin de protagonisten met een eigen dwingende logica wanhopig naar structuur zochten. In De kleine miezerige god gaat ze op het ingeslagen pad verder. Hoofdfiguur is Dominique Seegers, een ietwat vereenzaamd en licht depressief meisje dat als 'dramatherapeute' bij een dagcentrum de kost verdient. De ironie is dat ze beroepshalve mensen moet aanleren om hun verhaal vorm te geven, terwijl ze zelf veelal in stilte vervalt en haar eigen leven maar moeilijk op het juiste spoor krijgt. Ze woont nog maar pas in Amsterdam, en de enige mensen waar ze vriendschap mee sluit zijn de stokoude onderbuurvrouw Jovkov, en de goedaardige maar wat sullige Kris, die als verpleger werkt. Elke week bezoekt ze trouw haar demente moeder in het verzorgingstehuis in Nijmegen. Haar vader is al een poosje overleden, ze heeft hem nooit echt gekend. Ze erfde een doos met bluegrass- en country-elpees, die ze in haar appartement begint te beluisteren en weet te appreciëren. Via deze oude plaatjes van The Stanley Brothers, Bill Monroe and his Bluegrass Boys, Ralph Stanley en Graham Parker wil ze haar vader beter leren kennen. Na verloop van tijd raakt ze volledig in de ban van deze met virtuoze mandoline- en banjopartijen opgesmukte hymnes. Vooral de tenor van Bill Monroe met zijn 'high lonesome sound' grijpt haar aan, en de diepreligieuze teksten van Ralph Stanley leggen de link naar haar eigen geloofsvariant. Haar truc is dat ze een stille getuige voor haar daden in het leven riep, een kleine god die over haar schouder meekijkt en al haar daden legitimeert. Haar ambitie is niet min: gewichtloos door het leven gaan en komaf maken met alle oppervlakkige vriendschappen en vluchtige romances. Met Kris begint ze weliswaar een relatie, maar ze voelt geen liefde, zelfs geen vriendschap. Aan zijn eis van volledige aanwezigheid, zowel fysiek als mentaal, kan ze onmogelijk voldoen. Als ze zwanger raakt, komt haar structuur op losse poten te staan en moet ze willens nillens een brede waaier van emoties doorstaan, van verwarring tot vreugde en verdriet wanneer het kindje niet levensvatbaar blijkt.
De kleine miezerige god is een langzaam voortkabbelende maar intrigerende psychologische roman over falende communicatie en vereenzaming. Het boek werd prachtig uitgegeven. Het schutblad heeft als afbeelding een gekruisigd knuffelkonijn en de gebonden uitgave met harde, paarse kaft en leeslint heeft iets van een zakbijbel. Er duiken overigens tal van religieuze verwijzingen op. Je hoeft niet veel verbeelding te hebben om in de onbaatzuchtige Kris een Christusfiguur te herkennen. Esther Gerritsen houdt de neurotische en passieve stadsmens met zijn behoefte aan een own personal Jesus een lachspiegel voor. Haar portret van een zoekende en rusteloze ziel is met veel empathie geschreven. Hoe deze drama queen meezingt met oude bluegrassplaten en een god verzint om haar angsten te bezweren, mag dan al vergezocht zijn, de conclusie is dat al veel minder: waanzin en eenzaamheid loeren te allen tijde om de hoek. Gerritsen verpakt deze boodschap in minimalistisch maar hypergeconcentreerd proza, met levensechte en soms ook hilarische dialogen en monologen. Een theaterverleden gum je blijkbaar niet zomaar uit. En gelukkig maar, want dit is huiskamerdramatiek van de bovenste plank. [Laurent Meese]
J.A.M. van den Broek
In haar derde roman kruipt de jonge Nederlandse schrijfster (1972) van o.a. ‘Normale dagen’ (2005) in het hoofd van de jonge Dominique. Dit personage is recent verhuisd naar Amsterdam, haar vader is overleden en haar moeder heeft Alzheimer. Ze lijdt onder haar eenzaamheid en om een getuige te hebben van haar goede daden, roept ze de kleine god in het leven, tegen wie ze spreekt maar die nooit ingrijpt. Ook niet als haar onheil boven het hoofd hangt, zoals een doodgeboren zoontje, wat maakt dat ze hem een miezerige god gaat noemen. Dominique raakt ook in de ban van (vaak religieuze) bluegrassmuziek, het is echter geen roman over geloof, maar over relaties. Zowel in haar relatie met de oude buurvrouw als met de oerlelijke vader van haar kind is het contact problematisch omdat het bij Dominique veel vragen oproept over hoe écht het contact is en haar rol daarin. Haar universum is soms ondoorgrondelijk voor de lezer, maar ondanks alle kommer en kwel valt er ook wat te lachen. Gerritsen - met haar achtergrond als toneelschrijver - is bovendien sterk in het uitwerken van scènes en dialogen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.