Wat een dag!
Kaat Vrancken
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Querido, 2011 |
VERDIEPING 3 : STAMPKOT : YOUNG ADULT : VRAN |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Querido, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VRAN |
31/12/2011
Charlie heeft een fantastische lerares Nederlands die dringend opgebeurd moet worden. Daarom doet de klas massaal mee aan een schrijfmarathon, waarbij de leerlingen beloven minstens duizend woorden per dag te schrijven, en dat een maand lang. Charlie besluit, bij gebrek aan fantasie, om over haar eigen leven te schrijven. Dat leven heeft zo zijn mooie kanten: Charlie leert de knappe, oudere Orhan kennen, die een kebabkraam heeft, en met wie ze al gauw een relatie mee begint. Met haar beste vriendin Ayşe, Orhans nicht, kan ze over alles praten. Maar haar moeder verpest alles: ze is namelijk depressief, wat een flinke domper zet op Charlies humeur. Bovendien heeft Orhan het er wel erg moeilijk mee als Charlie dingen met haar vrienden wil doen. Het lijkt wel of hij liever heeft dat ze altijd bij hem is. Wanneer hij ook nog eist dat ze hem haar wachtwoord voor haar e-mails geeft, begint het stilletjes te dagen bij Charlie dat Orhan nogal bezitterig is.
Waar Kaat Vrancken in Wimperwensen, klavertjesvier nog overtuigend de gedachten van een twaalf- of dertienjarig meisje weet te verwoorden, lijkt dat in haar eerste boek dat voor vijftienplussers bedoeld is, een beetje mis te lopen. Vrancken probeert de juiste toon te vinden voor een puberend meisje, en hoewel dat aardig lukt als het over Charlie’s relatie met Orhan gaat, doen de dingen die Charlie over haar moeder zegt vreemd aan. Het soort sarcastische rebelsheid dat in elke tiener weleens komt bovendrijven als het over zijn ouders gaat, wordt bij Charlie een bijna gemene verwerping van haar moeders ziekte, bijvoorbeeld in de volgende twee fragmenten: ‘De dokter deed de deur van de wachtkamer open. Ze begroette ons met een glimlach. "Hoe gaat het nu met je?" vroeg ze aan mijn moeder. "Al wat beter?" Daar had je het weer. Zij kreeg weer alle aandacht, mijn moeder met haar depressie en haar anorexiasymptomen. Hallo! We kwamen hier wél voor mij. Hallo!’ En: ‘Dat is dus geestelijk gestoord zijn. Zo is ze op haar best. [...] Normaal krijg ik te horen: "Wie gaat er met je mee?" en "Hoe laat ben je thuis?" Nu zegt ze alleen maar met een blik op oneindig: "Amuseer je, Charlie." Zalig, zo’n deprimoeder.’
Gaandeweg vermindert die openlijke minimalisering van haar moeders depressie, maar die overgang komt een beetje geforceerd over. Vrancken wilde met die vijandigheid misschien een typische tiener schetsen, maar de meeste tieners lijken toch meer te geven om het welzijn van hun ouders.
Het concept waarbij Charlie elke dag duizend woorden bij elkaar moet schrapen, heeft wel zijn charme, maar doet — door de schrijftips van de lerares Nederlands aan het begin van elk hoofdstuk — nogal educatief aan. Dat gevoel wordt er niet minder op als je weet dat op de blog van de auteur een originele schrijftip beloond wordt met een exemplaar van dit boek. 30.000 woorden van Charlie is dan ook geschikt als aanzet tot een eigen schrijfmarathon, maar is als verhaal helaas niet overtuigend genoeg. Een minder boek van een verder prima auteur. [Lien Devos]
Sandra Oosterveen
Charlie (16) wordt door haar docent uitgedaagd om mee te doen aan een schrijfmarathon. Dertig dagen lang schrijft ze elke dag duizend woorden over haar leven. Met humor vertelt ze over twee bejaarde pubers; haar vader die een motor wil en haar moeder die depressief is. Ze maakt zich zorgen om haar moeder vanwege wat ze in haar dagboek heeft gelezen. Charlie heeft een acht jaar oudere vriend, Orhan. De problemen met hem komen een beetje uit de lucht vallen. Dit komt mogelijk door het vertelperspectief, want Charlie schrijft zelf het verhaal en is door haar verliefdheid blind voor het claimgedrag van Orhan. Het boek begint met een contract dat Charlie en haar docent hebben getekend. Boven elk hoofdstuk staat het dagnummer en een schrijftip. Op de laatste bladzijde staat een link naar een internationale schrijfmarathon en een link naar de site van de auteur die diverse literaire prijzen heeft gewonnen. Dit boek over schrijven, verliefdheid en depressie is het eerste boek dat de auteur voor jongeren heeft geschreven en kan hen inspireren om zelf te gaan schrijven. Vanaf ca. 15 jaar.
Annelies Boost
ua/an/22 j
Charlie doet op aanraden van haar klasjuf, Sarah, mee aan een schrijfmarathon. Gedurende een maand dient ze een verhaal te schrijven van 30.000 woorden of een gemiddelde van 1000 woorden per dag. Ze wordt hierin gesteund en bijgestuurd door haar klasjuf, die dagelijks adviezen geeft. Aan inspiratie heeft Sarah geen gebrek. In haar eigen leven gebeurt er op dat ogenblik heel wat, waardoor ze al snel beslist om haar eigen verhaal te vertellen. Over haar moeder, die heeft aangekondigd dat ze depressief is. En over de Turkse Orhan op wie Charlie erg verliefd is en waarmee ze net voor de eerste keer gezoend heeft. Voor Charlie is het niet eenvoudig haar gevoelens te plaatsen, haar verdriet om haar moeder en de kriebels in haar buik voor Orhan. Gelukkig is er haar vriendin Ayse en haar vader die er op zijn eigen manier probeert te zijn voor haar moeder en Charlie. Charlie ziet haar moeder voor zich uit staren en laat haar niet graag alleen. Voor zichzelf maakt ze een lijstje van de manieren waarop haar moeder zelfmoord zou kunnen plegen en hoe ze dit kan vermijden. De band tussen Charlie en Orhan wordt steeds sterker. Charlie maakt kennis met zijn minder goede kanten, waarvan ze behoorlijk schrikt. Charlie schrijft het allemaal van zich af. Als het met Orhan helemaal de verkeerde kant dreigt uit te gaan snelt haar vader te hulp en slaagt ook haar moeder erin haar leven opnieuw op te pakken ...
'30.000 woorden van Charlie' is geschreven in dagboekvorm en brengt het verhaal van Charlie. De depressie van Charlies moeder komt uitgebreid aan bod maar wordt vooral belicht vanuit het standpunt van een tiener. De bezorgdheid en onwetendheid van het hoofdpersonage over de depressie van haar moeder komen in beeld en geven een realistische indruk, net zoals de pogingen van Charlie om haar moeder bij te staan en soms haar rol als moeder in het gezin over te nemen. Voor kinderen van ouders met een depressie kan dit boek een meerwaarde betekenen. De relatie met een Turkse man, die als jaloers en bezitterig wordt afgeschilderd, is soms eerder voorspelbaar en beantwoordt aan een bestaand clichébeeld. De ontknoping van het boek is echter hartverwarmend met een mooie dosis humor.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.