De middagvrouw
Julia Franck
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Wereldbibliotheek, [2012] |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 12754 |
Aanwezig |
Wereldbibliotheek, cop. 2001 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : FRAN |
31/12/2002
Het begint spectuculair in deze roman. Beyla, een circusartieste, ziet hoe haar buurvrouw Charlotte wordt aangereden door een rode auto. Ze belandt onder de tram en sterft ter plaatse. Op Charlottes begrafenis meent Beyla de bestuurder te herkennen, maar zekerheid is er niet. Wel blijkt dat deze man, Albert, in het appartement boven haar woont. De twee worden minnaars en Beyla gaat wonen in Charlottes appartement. Later wordt duidelijk dat Charlotte en Albert ook ooit minnaars waren, en dat Beyla als het ware het leven van Charlotte verlengt. Haar relatie met Albert wordt dan ook vertroebeld door vragen: Was Albert echt de veroorzaker van het ongeval? Hoe was zijn relatie met Charlotte. Albert weigert te antwoorden, waardoor Beyla's argwaan alleen nog maar toeneemt. Ze gaan uit elkaar, te meer omdat Beyla Alberts beroepsactiviteit maar matig kan appreciëren. Ze ontdekt in Charlottes flat een gigolo-advertentie van Albert.
Julia Franck (geb. 1970) geldt als een van de aanstormende talenten in de Duitse letteren. Ik vraag me na deze roman af waarom. Omdat ze het aandurft om de gevoelswereld van haar hoofdpersonage bijna voyeuristisch te volgen? Beyla is zeker geen bordkartonnen figuur zoals er wel meer rondlopen in de literatuur. Authentiek, echt komt het personage wel over. En toch schort er iets aan deze roman. Misschien omdat deze anatomie van een liefdesverhaal banaal is, uit het leven gegrepen, maar niet geanimeerd met fantasie. Maar nog het meest om de veelvuldige banale formuleringen of overbodige herhalingen in dit boek. Wat dacht u van het volgende melige geëmmer: "ik probeerde mijn peddels [van de kajak] met de zijne te laten praten... we peddelden samen een lied, een begerend lied van mijn kant, in mijn rug voelde ik zijn ogen, die niet meer goed van de zon te onderscheiden waren, en begeerde hem." Voortdurend maakt Franck ook gebruik van parentesen. Stof voor een strakke novelle, uitgesmeerd over 280 bladzijden. Het laat maar een vaag smaakje achter. [Kris Lauwerys]
Redactie
Roman van de in 1978 uit Oost- naar West-Duitsland geëmigreerde schrijfster (1970) over een Berlijns meisje dat als clown in een circus werkt en min of meer bij toeval getuige is van een verkeersongeluk. Daarbij komt haar buurvrouw om, maar zij wil er geen verklaring over afleggen. Ongewild verhuist zij naar de betere behuizing van de overledene en krijgt dan ook de vriend van deze vrouw als minnaar. Deze zegt meer relaties te onderhouden, waarbij het niet helemaal duidelijk is of dit wel of niet het geval is. De Berlijnse sfeer in deze roman wordt goed weergegeven en het verhaal is niet zonder humor. Herdruk van de vertaling van de tweede roman van de Duitse schrijfster, die inmiddels zeer bekend is geworden door 'De middagvrouw' en 'Rug aan rug'. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.